کرونا؛ سنگ محک ، عبدی: فرصتی برای تسویه حساب با دغل کاری های گذشته نیست - ایران 20 دانلود

به گزارش خبرنگاران، عباس عبدی در روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان کرونا؛ سنگ محک نوشت:

ویروس کرونا در حال تبدیل شدن به سنگ محک و ابزار سنجشی برای میزان اعتماد و کیفیت کارآمدی موجود است. اجازه دهید که از شرایط انتشار این ویروس که به صورت تصاعدی خواهد بود، یاری بگیریم و بگوییم که عوارض آن در جامعه و مدیریت کشور نیز تصاعدی است. این مساله و شاید بحران با پدیده ای مثل زلزله و حتی سیل فرق می نماید، روبروه با آن به یک سنگ محک کارآمدی نظام در حل مسائل جامعه تبدیل شده است. زلزله و سیل مناطق محدودی از کشور را دچار خود می نمایند و سایر مناطق می توانند ضمن یاری به آنان، زندگی عادی خود را انجام دهند.

ولی کرونا با شرایط فعلی ایران که بسیاری از مناطق را از جنوب تا شمال درگیر خود نموده، متفاوت از حوادث و مصائب دیگر است. دیروز یکی از پزشکان معتبر کشور متنی را خطاب به بنده نوشت و طی آن یادآوری کرد که بیماری کرونا هنگامی که با فقدان اعتماد عمومی به منابع خبری رسمی همراه شده، فشارها و ترس های روحی و روانی زیادی را به خانواده ها به خصوص طبقه متوسط و پایین وارد نموده و می نماید که عوارض آن اگر از ویروس بیشتر نباشد، کمتر نیست و خانواده های با اقتصاد پایین قادر به انجام کامل توصیه های ایمنی نیستند. مثلا توصیه شده که از مترو و اتوبوس استفاده ننمایند یا رژیم های خاص غذایی داشته باشند. در حالی که به نان شب محتاج اند.

بنابراین وارد کردن استرس به این خانواده های در حال فشار از عوارض ویروس کرونا خطرناک تر است. ویروس های فقر و بی عدالتی و ناامیدی و... بسیار کشنده تر و مسری تر است و هر روز قربانیان زیادی را می گیرد که به مراتب از این ویروس بیشتر است، لذا در صورت صلاحدید از منظر یک جامعه شناس و روزنامه نگار دعوت به آرامش در این زمینه نموده و صرفا به رعایت موارد عمومی پیشگیری توصیه کنید. هر چه فکر کردم چگونه می توان هم به مردم آرامش داد و هم از حساسیت آنان کم نکرد فکرم به جایی نرسید. می دانید چرا؟ برای اینکه این رفتار فقط در جامعه ای رخ می دهد که اعتماد میان حکومت و مردم در حد مطلوب باشد.

مردم باید به تمام سیاست ها یا حداقل به سیاست های رسمی در زمان بحران و اضطرار اعتماد داشته باشند. دقیقا مثل کسی که شب در خانه ای آرام می خوابد که آن خانه قفل های مطمئن دارد و ... نگران ورود غریبه به آن نیست. جامعه ای که هر روز و هر هفته با یک ادعای تازه روبرو شده که خلاف آن ثابت می گردد و حقیقت به مردم گفته نمی گردد، اعتمادش را از دست می دهد. حکومت و عناصر و نهادهای اجرایی آن به مثابه لنگر آرامش دهنده هستند و اجازه نمی دهند که امواج ناشناخته گوناگون آرامش مردم را سلب نمایند. ولی افرادی که فقط تا نوک بینی خود را می بینند و به راحتی دروغ می گویند مثل آن چوپان دروغگو، در موقعیت های حساس که نیازمند اعتماد مردم هستند، دستان شان خالی است و گمان می نمایند که دیگران علیه آنان توطئه نموده اند، در حالی که خودنموده را تدبیر نیست.

این شرایط محصول عمل آنان در گذشته دور و نزدیک است. روزی که قضیه هواپیمای اوکراینی رخ داد، باید متوجه می شدند که تکذیب های اولیه سود اندک و بسیار گذرایی دارد ولی زیان های آن بلندمدت و بسیار کلان است. کدام آدم عاقلی است که سود اندک و کوتاه مدت و چند روزه را به زیان هنگفت و بلندمدت ترجیح دهد؟ به نظرم زیان از هر جا جلویش گرفته گردد، سود است. اکنون در حال فرو ریختن آوار شایعات هستیم. آواری که با وجود ناتوانی سازوکار ارتباطی رسمی به ویژه صداوسیما و فشل بودن نهادهای ارتباطی و فقدان فرهنگ پاسخگویی در این جامعه، قادر به روبروه با این سیل شایعات نخواهد بود. متاسفانه باید گفت که بعید است ساختار تصمیم گیری در ایران قادر به ایجاد تحول و تطبیق دادن خود با مقتضیات جامعه باشد. بنابراین راهی جز حضور نهادهای مدنی مرتبط با بهداشت و درمان و نیز امدادی و اطلاع رسانی و مردم در عرصه عمومی باقی نمی ماند.

تبلیغات ضد پزشکی که طی سال های اخیر سکه رایج شده بود، اکنون می تواند نشان دهد که چقدر در تخریب منابع و نقاط قوت خودمان تبحر داریم! اگر در هیچ کاری قدرت نداشته باشیم، حتما در این کار قدرتمند هستیم. آنچه می توان گفت، حضور جدی و موثرتر نهادهای مدنی بهداشت و درمان و امداد و نیز نهادهای اطلاع رسانی و همکاری مردم برای مصون ماندن از دو ویروس شایعه و کروناست. هر چند حکومت همیشه مستعد این است که مشارکت و حضور مردم را به پای خود بنویسد، ولی چاره ای نیست. اکنون با آزمون مهمی روبرو هستیم و فرصتی برای تسویه حساب با دغل کاری های گذشته نیست.