مقایسه دوربین DSLR و بدون آینه؛ کدام یک را بخریم؟ - ایران 20 دانلود

زمانی که می خواهید یک دوربین تازه خریداری کنید، به خصوص اگر بودجه کافی داشته باشید و دوربین های حرفه ای و سطح بالا مدنظر شما باشد، تصمیم گیری بین یک دوربین DSLR و یا یک دوربین بدون آینه می تواند سخت باشد؛ بنابراین، کاملاً لازم است که تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه را به خوبی بشناسید و انتخاب خودتان را کاملاً آگاهانه انجام دهید. بنابراین، در این مقاله به آنالیز تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه می پردازیم.

معرفی دوربین های بدون آینه و DSLR

برای سال هایی طولانی، دوربین های DSLR برترین انتخاب برای عکاسان حرفه ای و یا حتی نیمه حرفه ای و مبتدی بودند. سنسورهای این دوربین ها به شکلی طراحی شده بودند که شبیه به دوربین های فیلم سنتی 35 میلی متری باشند. اولین تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه به میزان و ابعاد آن ها بازمی گردد. دوربین های DSLR میزان بزرگ تری دارند، چرا که داخل آن ها آینه قرار گرفته است. از سوی دیگر، دوربین های بدون آینه را می توانیم خیلی جمع وجورتر بدانیم.

اولین دوربین DSLR در سال 1999 اختراع شد. ساختار این دوربین ها به شما این امکان را می دهد که دقیقاً آنچه در مقابل شما قرار گرفته است را از چشم انداز یاب اپتیکال این دوربین دیدن کنید. DSLR در واقع مخفف کلمه بازتاب دیجیتال تک لنز - Digital Single Lens Reflex است. آینه های به کار گرفته شده در این دوربین رفلکس نور را از جلوی دوربین به بالا و به چشم انداز یاب نوری منعکس می نمایند و این فرایند به عکاس امکان می دهد عکس خود را کادربندی کند.

در این دوربین ها، هنگامی که دکمه شاتر فشار داده می گردد، آینه از مسیر خارج می گردد تا نور به سنسور تصویربرداری برخورد کند و عکس شما ثبت گردد. ولی مکانیسم کارکرد دوربین های بدون آینه به شکل دیگری است.

با پیشرفت تکنولوژی و افزایش قدرت پردازش قطعات، این امکان به وجود آمده که حسگرهای دوربین بتوانند بیش از هر زمان دیگری کارهای محاسباتی را انجام دهند. در یک دوربین بدون آینه، سنسور تصویربرداری تمام اطلاعات را دریافت می نماید، نقش ها و پردازش های فوکوس اتوماتیک و میزان گیری را انجام می دهد و اطلاعات را بلافاصله به یک صفحه دیجیتال ارسال می نماید.

در واقع این تفاوت ها به قدری زیاد است که شرکت بسیار محبوب بزرگی مثل سونی تصمیم گرفته خط فراوری دوربین های DSLR خود را متوقف نموده و با توان بیشتری به ساعت دوربین های بدون آینه بپردازد.

تفاوت های فنی بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه

دوربین بدون آینه فرق زیادی با پسر عموی بزرگ تر خود، یعنی دوربین های DSLR دارند. این تفاوت ها شامل زمینه های مختلف ظاهری و کارکردی می گردد. در ادامه بعضی از مهم ترین این تفاوت ها را مرور خواهیم کرد.

ابعاد و میزان

یکی از شاخص ترین تفاوت های بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه مربوط به شکل ظاهری آن ها می گردد. همان طور که پیش تر بیان شده بود، دوربین های بدون آینه ابعاد کوچک تری دارند و در حتی ممکن است از لحاظ میزان چیزی در حدود نصف دوربین های DSLR باشند. با حذف دیافراگم آینه ای و چشم انداز یاب اپتیکال، طراحان و فراورینمایندگان این امکان را پیدا نموده اند تا دوربین هایی خیلی نازک تر و کوچک تر بسازند. همین موضوع باعث شده تا دوربین های بدون آینه به گزینه ای عالی برای عکاسان خیابانی و یا عکاسان سفر و گردشگری تبدیل شوند. میزان کوچک و وزن کم باعث می گردد قابلیت حمل بسیار بالایی داشته باشند و این دو دسته از عکاس ها نیز همواره هوادار دوربین هایی با چنین ویژگی هایی هستند.

چشم انداز یاب

بیشتر دوربین های DSLR دارای چشم انداز یاب اپتیکال یا OVF هستند. چشم انداز یاب نوری روش سنتی کادربندی یک عکس است. این به یک عکاس اجازه می دهد تا به وسیله چشم انداز یاب نگاه کند و دقیقاً آنچه را که در مقابل آن ها قرار گرفته است، ببیند. بعضی این روش سنتی پیش نمایش کادربندی دوربین را به همین علت ترجیح می دهند.

از سوی دیگر، پیش نمایش تصاویر نیز به وسیله نمایش زنده امکان پذیر است. نمایش زنده در بسیاری از دوربین های DSLR و اساساً در همه دوربین های بدون آینه قابل دسترسی و موجود است. این تصویر در واقع یک پیش نمایش از تصویر و چشم انداز قرار گرفته در جلوی دوربین است. در دوربین های DSLR، پیش نمایش زنده با چرخاندن آینه به سمت بالا به دست می آید و اساساً کاری شبیه به همان دوربین های بدون آینه را انجام می دهد.

این در حالی است که دوربین های بدون آینه از چشم انداز یاب الکتریکی یا EVF استفاده می نمایند. در مقایسه با OVF، EVF یک صفحه دیجیتال کوچک شبیه OVF است، اما پیش نمایش دیجیتالی تصویر را نمایش می دهد. یکی از معایب احتمالی EVF این است که بسته به شرایط ممکن است دچار تأخیر یا تکان خوردن شوند. البته این مورد می تواند بسته به مدل دوربین متفاوت باشد. از آنجایی که چشم انداز یاب دیجیتال به حسگر تصویر متکی است، نور کم می تواند باعث کاهش سرعت شاتر و افزایش ISO گردد. به عبارت دیگر، نور ناکافی محیط می تواند نویز عکس شما را زیاد نموده و یا اینکه باعث تار شدن تصویر شما گردد.

هنگامی که دوربین های بدون آینه برای اولین بار در بازار وارد شدند، چشم انداز یاب الکتریکی یک نقطه ضعف بزرگ برای آن ها محسوب می شد. اما با پیشرفت فناوری، EVF های تازهتر پیشرفت خیلی بیشتری نموده و می توانند همان کیفیت چشم انداز یاب اپتیکال، و یا حتی بهتر از آن را در اختیار کاربران قرار دهند.

مزیت اصلی چشم انداز یاب الکتریکی این است که پیش نمایش زنده و دقیقی را دیدن کنید. به عبارت دیگر، تمام تنظیمات دوربین در همین چشم انداز یاب هم اعمال می گردد دیگر نیازی نیست برای آنالیز این موارد تصویر را از روی نمایشگر دیدن کنید. از سوی دیگر، چشم انداز یاب اپتیکال این توانایی را ندارد و تنها تصویر خام و واقعی را مشاهده می کنید.

بعلاوه می توانید هر چیزی را که روی صفحه نمایش LCD مشاهده می کردید را نیز در چشم انداز یاب الکتریکی هم دیدن کنید. این موارد می تواند شامل هیستوگرام، فوکوس و حتی منوی تنظیمات دوربین باشد. مزیت دیگر این است که چشم انداز یاب الکتریکی خاموش نشده و چشمک نمی زند. در دوربین های DSLR، هر بار که عکسی گرفته می گردد، آینه جابه جا شده و برای لحظه ای چشم انداز یاب از کار می افتد. این مشکل این در سیستم دوربین های بدون آینه رخ نمی دهد، چراکه سنسور دائماً در حال ضبط همه چیز است.

فوکوس اتوماتیک

در بیشتر دوربین های DSLR، آینه نه تنها نور را به سمت چشم انداز یاب منعکس می نماید، بلکه نور به سمت یک سنسور فوکوس اتوماتیک اختصاصی نیز منعکس می گردد. با این حال، در سیستم دوربین های بدون آینه، سنسور تصویربرداری این نقش را بر عهده می گیرد و دیگر نیازی نیست تا آینه نور را منعکس کند.

اولین نمونه های دوربین های بدون آینه کارایی چندان بالایی در زمینه فوکوس اتوماتیک نداشتند و همان تکنولوژی قدیمی دوربین های DSLR نتایج بهتری را به همراه داشت. ولی امروزه همه چیز تغییر نموده است. امروزه بسیاری از دوربین های بدون آینه از سیستم های هیبریدی برای فوکوس اتوماتیک استفاده می نمایند که صدها نقطه تشخیص و مرحله تشخیص کنتراست دارند. بنابراین، کارایی و عملکرد آن ها نه تنها دیگر ضعیف تر از دوربین های DSLR نیست، بلکه حتی بهتر هم شده است.

ویدیو

در حال حاضر، عمدتاً به علت سیستم های فوکوس اتوماتیک پیشرفته به کار رفته در دوربین های بدون آینه، این دوربین ها قابلیت های ویدئویی بهتری نیست به نسل DSLR دوربین ها دارند. هنگام فیلم برداری با استفاده از دوربین های DSLR، چشم انداز یاب دوربین دیگر قابل استفاده نیست، چراکه آینه باید از مسیر خارج شده و تصویر را از نمایشگر دیدن کنید. همان طور که گفتیم، هنگام فشردن دکمه شاتر برای عکاسی، آینه از مسیر خارج شده تا نور به حسگرهای دوربین رسیده و تصویر ثبت گردد. بنابراین، برای ضبط ویدئو هم آینه باید به همین شکل از مسیر سنسورها خارج شده باشد. این موضوع باعث می گردد چشم انداز یاب در حالت فیلم برداری کار نکند. ولی این تمام ماجرا نیست، به خاطر همان دلایل بیان شده، دوربین های DSLR به طورکلی فوکوس اتوماتیک ضعیفی در نمای زنده دارند که این مورد شامل زمان فیلم برداری هم می گردد.

تفاوت مهم دیگر این است که می توانید به وسیله چشم انداز یاب الکتریکی موجود در دوربین های بدون آینه ویدئو ضبط کنید. این ویژگی در شرایط کم نور یا حرکت سریع می تواند یک مزیت عالی باشد.

کیفیت تصویر

تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه در زمینه کیفیت تصویر چندان چشمگیر نیست. هر دو مدل این دوربین ها قابلیت عکاسی باکیفیت بسیار بالایی را دارند. با این حال، کیفیت تصویر بیشتر به نوع سنسور و مدل دوربین بستگی دارد و صرف بی و یا با آینه بودن آن ها عامل تأثیرگذاری در بحث کیفیت تصاویر نیست. به عبارت دیگر، یک دوربین DSLR پیشرفته و توانمند می تواند کیفیت تصویر خیلی بیشتری از یک دوربین میان رده بدون آینه داشته باشد.

سرعت عکاسی

در دوربین های بدون آینه نیازی نیست تا دوربین از مسیر خارج شده تا عکس گرفته گردد. بنابراین، سرعت عکاسی این دوربین ها می تواند بیشتر باشد. البته برای میزان گیری سرعت عکاسی و سرعت شاتر باید به مدل دوربین هم توجه داشته باشیم. بعضی مدل های پیشرفته دوربین های DSLR سرعت شاتر بسیار بالایی دارند و شاید حتی توان عکاسی آن ها از مدل های پایه و ساده دوربین های بدون آینه هم بیشتر باشد.

عمر باتری

عمر باتری دوربین های DSLR طولانی تر از باتری دوربین های بدون آینه است. البته علت این موضوع مربوط به کیفیت باتری نیست. مکانیزم کارکرد دوربین های بدون آینه به شکلی است که همواره باید تصویر را به صورت دیجیتال روی چشم انداز یاب و یا نمایشگر پخش کند. بنابراین، مصرف انرژی و باتری بیشتری خواهند داشت. این در حالی است که تصاویر چشم انداز یاب دوربین های DSLR به صورت اپتیکال و انعکاسی از تصویر آینه دوربین است و نیازی به مصرف انرژی و پخش دیجیتالی تصویر نیست.

انتخاب و تنوع لنز

استفاده از لنزهای جانبی و مختلف برای عکاس های حرفه ای کاملاً لازم است. آن ها در شرایط مختلف و از لنزهای متفاوتی استفاده می نمایند. لنزها ابزار کار آن ها هستند و دسترسی به لنز های متنوع برای آن ها نه تنها لازم، بلکه لازم است. تنوع لنزها را هم می توانیم یکی از اصلی ترین دلایل تفاوت بین دوربین DSLR و دوربین بدون آینه بدانیم. تنوع لنزهای موجود برای دوربین های DSLR خیلی بالاتر است و علت آن هم می تواند به خاطر سابقه خیلی بیشتر این دوربین ها باشد. با توجه به اینکه دوربین های بدون آینه نسبتاً نوظهور هستند، هنوز تنوع لنز کافی برای این دوربین ها در بازار موجود نیست.

جمع بندی

همان طور که از نام آن ها پیداست، دوربین های بدون آینه از آینه در ساختار خودشان استفاده نمی نمایند و این باعث می گردد وزن کمتر و ابعاد کوچک تری داشته باشند. در چنین شرایطی، سنسور تصویربرداری باید وظایف بیشتری را بر عهده بگیرد. این وظایف شامل انجام فوکوس اتوماتیک، میزان گیری فاصله تا سوژه و ارائه تصویر دیجیتالی به نمایشگر دوربین و چشم انداز یاب دیجیتالی آن می گردد.

پیشرفت های به دست آمده در ساخت پردازنده و سنسورهای دوربین های بدون آینه باعث شده تا این دوربین ها در بعضی زمینه ها، مثل بحث فوکوس اتوماتیک و یا کیفیت عکاسی، توانایی بهتری از دوربین های DSLR داشته باشند.

تمام این موارد باعث شده تا امروزی بعضی بر این باور باشند که این نسل تازه دوربین ها، یعنی دوربین های بدون آینه، مزایای بیشتری از دوربین های DSLR دارند. در پاسخ به این افراد می توان گفت که دوربین های DSLR قدیمی هم در بعضی زمینه ها عملکرد بهتری از نسل تازه دوربین ها دارند. در این میان می توان به نگهداری بیشتر باتری و دسترسی بیشتر به لوازم و لنزهای جانبی اشاره نمود.

منبع: Makeuseof