10 فیلم برتر علمی، تخیلی درباره آرمان شهرها - ایران 20 دانلود

در حال حاضر، فرانچایز استار ترک (Star Trek) معیار پرطرفداری از افکار روشن بینانه پیرامون آینده در فیلم و سریال های تلویزیونی است. این فرنچایز که بیشتر از سی سال عمر و قدمت دارد، داستان های مختلفی را در صحنه های نمایش کوچک و بزرگ به تصویر می کشد اما دنباله های اخیر استار ترک هم بیشتر به سمت و سویی بدبینانه نسبت به آینده حرکت نموده است.

عوامل مختلفی برای تبدیل یک اثر علمی-تخیلی به یک فیلم نشاط بخش وجود دارد. برای مثال، با این که فیلم بلید رانر ( Blade Runner) محصول سال 1982 در نمایش یک پادآرمان شهر پیروز عمل می نماید، جهان فیلم از جنبه بصری زیبا و الهام بخش است. در مثالی مشابه، در فیلم برزیل (Brazil) محصول سال 1985 میلادی به کارگردانی تری گیلیام، آینده ای به تصویر کشیده می شود که پیش تر در رمان 1984 به قلم جورج اورول توصیف شده بود؛ یک پادآرمان شهر که در واقع، یک جهان تخیلی متشکل از فناوری های مدرن و پر زرق و برق است که هر بیننده ای دلش می خواهد در آن جهان به اکتشاف بپردازد.

در مقابل، حسِ امیدواری که در پیغامد فیلم های علمی-تخیلی آرمان شهری وجود دارد، هیچ تضمینی وجود ندارد که پس از تماشای این نوع از فیلم ها، مزه تلخی از تماشایشان در دهان بیننده به وجود نیاید. فیلم ایکاری ایکس بی وان (Ikarie XB1) محصول سال 1963 میلادی، در نمایش سفر بین ستاره ای عملکرد شگفت انگیزی از خود به نمایش گذاشت اما در قوی ترین تصاویر این فیلم، مضامینی از انزوا و وحشت کاملا محسوس است. در مثالی دیگر، فیلم کلاسیک برهنه روی ماه (Nude on the Moon) محصول سال 1961 به کارگردانی دوریس ویشمن، یکی از خوش بینانه ترین آثار سینمایی است که درباره اولین برخورد بشر با موجودات فضایی ساخته شده است اما تیره و تار بودن جهانی فیلم موجب می شود تا انسان بیشتر حسِ افسردگی پیدا کند تا نشاط.

در ادامه قرار است 10 فیلم برتر علمی-تخیلی معرفی شود که بسیاری از آنها بیش از چند دهه قدمت دارند. این دسته از فیلم ها آینده ای را نشان می دهند که در مقایسه با نگرش سایر فیلم های سینمایی یک قرن گذشته، تصاویر کاملا متضادی را ارائه می دهند.

10- فقط تصور کن (Just Imagine)

• کارگردان: دیوید باتلر
• بازیگران: ال برندل، مورین اُسالیوان، جان گریک
• محصول: 1930، آمریکا
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 5.4 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 44٪

درست همچون خیلی دیگر از فیلم های اولیه سینمای هالیوود، فیلم فقط تصور کن را باید ببینید تا باورش کنید. این فیلم مثال بسیار خوبی است که چگونه ایده های آرمان شهری خیلی سریع تر از ایده های پادآرمان شهری رشد می نماید و چطور می توان جهانی را در آینده خلق کرد که جدا از القای یک حسِ بد، زننده و تاریک، اثری سراسر بانشاط، موزیکال و کمدی باشد.

در نیویورک سال 1980 میلادی، ازدواج ها باید به وسیله استان مرکزی مورد تایید قرار گیرد. در این جهان، خلبانی به نام J-21 (جان گریک) وارد رابطه عاشقانه ای با LN-18 (مورین اُسالیوان) می شود اما شخصیت زنِ داستان وادار می شود با فردی ثروتمند به نام Z-4 (هوبارت بوسورث) ازدواج کند. داستان این فیلم، کوشش های J-21 را برای رسیدن به معشوقه اش تعریف می نماید. این خلبان برای رسیدن به دختر مورد علاقه اش فرصت مناسبی را کسب می نماید. به او پیشنهاد می شود تا اولین ماموریت هوایی کره زمین به ماه را راهنمایی کند.

فیلم فقط تصور کن در نمایش صحنه های افتتاحیه، آسمان خراش های شهرهای خیالی آینده ی دور و بعلاوه فضاپیماهای مدرن عملکرد خارق العاده ای از خود به یادگار می گذارد. این اثر توانسته مقایسه ای از ممنوعیت قوانین و کنترل بدن زنان به وسیله یک حکومت مرکزی را به زیبایی به تصویر بکشد. با تمام این تفاسیر، تماشای این فیلم بیشتر در نیمه اول لذت بخش است اما در نیمه دوم که شخصیتِ داستان زمین را ترک می نماید، بودجه فیلم به نظر می رسد رو به خاتمه بوده و به همین علت، با یک خاتمه بندی نه چندان جالب پفراینده فیلم بسته می شود؛ درست مثل یک قسمت بد از سریال دکتر هو، نسخه کلاسیک.

9- آنها به یک شهر آمدند (They Came to a City)

• کارگردان: باسیل دردن
• بازیگران: جان کلمنتس، گوگی ویترز، ریموند هانتلی
• محصول: 1944، انگلیس
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 6.3 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: -

در اواسط دهه 1940 میلادی، استودیوهای Ealing واقع در انگلیس، فیلم های تخیلی متعددی بر محور جنگ های زمانی فراوری کردند که در این دسته از فیلم ها، گروهی از مردم در شرایط های غیر محتمل در کنار یکدیگر قرار می گرفتند. فیلم آنها به یک شهر آمدند، تنها فیلم این استودیو است که می توان آن را در ژانر علمی-تخیلی طبقه بندی کرد. این فیلم که به وسیله باسیل دردن (Basil Dearden) کارگردانی شده، داستانی را تعریف می نماید که در آن 9 نفر از منطقه ها مختلف، به یک شهر ایده آلِ بی نام و نشان منتقل می شوند. بعضی از این انسان ها تصمیم به ماندن می گیرند، بعضی دیگر در همان شهر استراحت می نمایند و عده ای دیگر نیز بنا به دلایل مختلف راهش را کج نموده و به یک سمت و سوی دیگر می فرایند.

این فیلم درست مانند بسیاری از فیلم های انگلیسیِ آن دوره، جنگ را به پس زمینه هل می دهد. فیلم آنها به یک شهر آمدند، این مسئله را مطرح می سازد که بزرگترین مانع برای آرمان شهرِ پس از جنگ، از جنس ایدئولوژیکی نیست، بلکه پیش داوری انسان های معمولی است. تنوع اجتماعی خاصی که در این فیلم می بینیم، در سایر آثار سینمایی کنونی آن چنان متنوع نیست؛ چراکه یک سوم از گروه، اشراف زاده هستند و از آنجا که شخصیت ها با لهجه های مختلف در فیلم وجود داشته اند، گردآوری چنین گروه متنوعی در فیلمی با چنین ژانری، سخت خواهد بود. از طرفی، شخصیت ها در چنین فیلمی به هیچ وجه کاریکاتوری نیستند.

فیلم آنها به یک شهر آمدند بر اساس یک نمایش نامه ساخته شده است. شاید به همین علت، هیچ وقت شهر در داخل این فیلم نشان داده نمی شود. بیشترین چیزی که در این فیلم دیده می شود، یک منطقه انتظارِ مدرن و شیک است اما نمایش محیط در همین مقدار هم کافی است تا دیدگاه جسورانه فیلم ساز را درک کنیم. بخش اعظمی از فهم این موضوع، روی دوش بریزی لاندن (با بازی گوگی ویترز) است که کوشش می نماید تا ما آینده را به شکلی ببینیم که او می بیند. فیلم به ظاهر از شیوه تعلیم و تربیتی خود مطلع است؛ به خصوص این که در خاتمه، شخصیت پریستلی به مخاطبین می گوید از توجه شما سپاسگزاریم!

8- سیاره ممنوعه (Forbidden Planet)

• کارگردان: فرد ویلکاکس
• بازیگران: والتر پیجن، ان فرانسیس، لزلی نیلسن
• محصول: 1956، آمریکا و ژاپن
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 7.5 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 96٪

یک سفینه فضایی نظامی به سرپرستی فرمانده آدامز (لزلی نیلسن) در سرزمینی به نام الطایر 4 فرود می آید تا در پی بازماندگانی باشند که پیش تر در این سرزمین فرود آمده بودند. اعضای این سفینه به زودی متوجه می شوند که تنها افراد مقیم در این سرزمین، دانشمندی به نام موربیوس (والتر پیژن)، دخترش التاریا (ان فرانسیس) و یک ربات به نام رابی هستند. اوضاع زمانی به هم می ریزد که اعضای سفینه به پیشنهاد موربیوس مبنی بر فرار از سیاره اهمیت نمی دهند و آنها پس از مدتی خودشان را در نبرد با موجودی نامرئی می بینند که ظاهرا راه خلاصی آسانی برای این مقابله وجود ندارد.

فیلم سیاره ممنوعه به کارگردانی فرد ویلکاکس شاید برترین فیلم علمی-تخیلی باشد که توانسته شیوه و نوع سبک پس از جنگ (Post-war) را در آینده دور به زیبایی به تصویر بکشد. فیلم سیاره ممنوعه توانسته به یک الگوی پیروز برای آثار دیگر مثل سریال گمشده در فضا (Lost Space) و سریال استار ترک تبدیل شود. عنوان و پوستر هنری فیلم موجب شده تا این فیلم تا حدودی شبیه به فیلم های ژانر وحشت نیز باشد. مولفه وحشت در این فیلم، بعدها در آثار دیگر نظیر فیلم نمایش تصویر ترسناک راکی (The Rocky Horror Picture Show) محصول سال 1975 میلادی نیز مورد اشاره قرار می گیرد.

با این که بخش زیادی از قصه، از نمایش نامه طوفان شکسپیر الهام گرفته شده، این فیلم در پایان شبیه به قصه های ژولز ورن به خاتمه می رسد. طراحی های خوش بینانه و معرکه فیلم در پایان سرکوب شده و پیغام هشداردهنده ای پیرامون جنگ هسته ای به مخاطب القا می شود. وسواس ذهنی بشر در دوره مذکور داخل جهانی فیلم به انضمام تجزیه و تحلیل روان شناختی فیلم نشان می دهد که نباید به هوش و فراست بشر به علاوه فناوری مدرن اعتماد کرد؛ چراکه ترکیب این دو مولفه می توان جهان هایی را نابود و حتی از نو خلق کرد.

7- مسیری به سمت ستاره ها (Road to the Stars)

• کارگردان: پاول کلشنتسف
• بازیگران: جورجی سولویف، لئونید خمارا، جورجی کولبوش
• محصول: 1957، شوروی
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 7.1 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: -

فیلم مسیری به سمت ستاره ها، اثری کوتاه، مستند و درام، حاصل دستِ هنرمندان شوروی سابق است که در سال 1957 اکران شد. فیلم درباره ضرورت استفاده از فناوری های فضاپیماها است و به وسیله پاول کلشنتسف کارگردانی می شود. فیلم با صحنه هایی از دهکده ای شروع می شود که زندگی داشمند پیشکسوتی در زمینه راکت به نام کنستانتین سیکفسکی (جیورجی سولوویف) به تصویر کشیده می شود. سپس فیلم به زمانی در آینده سفر نموده و به نمایش مدارهای فضایی ساخته شده به وسیله بشر، زندگی انسان در ایستگاه های فضایی و بعلاوه سفر و اقامت به ماه می پردازد.

فیلم به طرز شگفت انگیزی یک اثر مصنوع و مجذوب کننده است که بدون تبلیغاتی پر سر و صدا - که بخشی جداناپذیر از فیلم های علمی-تخیلی است - این قدرت را دارد تا مخاطب را با نمایش طراحی های راکت ها، جلوه های ویژه، نمایش جاذبه صفر و بعلاوه انیمیشن های شگفت انگیزِ پرتابه راکت مجذوب کند. فیلم مسیری به سمت ستاره ها، زندگی در فضا را به شکل و شمایل مطبوع تری نشان می دهد؛ حداقل بهتر از فیلم جورج پال به نام نبرد فضایی (Conquest of Space)، محصول سال 1955 میلادی؛ چراکه در فیلم مسیری به سمت ستاره ها، یک ایستگاه فضایی پر از کتاب و بعلاوه گربه به تصویر کشیده می شود!

6- تاندربردها به پیش (Thunderbirds Are Go)

• کارگردان: دیوید لین
• بازیگران: سیلویا اندرسون، ری برت، الکساندر دیوین
• محصول: 1966، انگلیس
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 6.4 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 57٪

دهه 1960 میلادی، عصری بود که ایده های خوش بینانه هنوز سرکوب نشده بودند و نمایش عروسکی تاندربردها حتی خوش بینانه تر از سری استار ترک توانسته بود در تلویزیون جایگاه خوبی را برای خود کسب کند. داستان در هر قسمت از این سریال به این شکل است که یک سری از ماشین های استثنائی و بزرگ دچار مشکلاتی شده و برای حل این بحران، به ماشین های بزرگتر و قوی تر از آنها برای حل این معضل احتیاج پیدا می شود. اولین اقتباس سینمایی از این فیلم نامه ساده، با فیلم تاندربردها به پیش در سال 1966 انجام شد.

به طور خلاصه، فیلم نامه این فیلم شبیه به سناریوی قسمت های سریال تاندربردها است: یک فضاپیما که به مقصد مریخ حرکت می نماید، دچار نقص فنی شده و سقوط می نماید. به واسطه این اتفاق، دو سال طول می کشد تا فضاپیمای مذکور مجدد سر پا شده و به پرواز در بیاید. فضاپیما پس از شش هفته روی مریخ فرود می آید اما مریخی های شبیه به مار در سطح کره مریخ حضور دارند که موجب می شود تا دوباره فضاپیما سقوط کند. با این که فیلم از لحاظ فنی در سطح بالایی قرار ندارد، ایده مجذوب کننده داستان می تواند یک آینده واقع گرا از جهانی علمی-تخیلی را تعریف کند. هر چند، دیدگاه جری اندرسون، نویسنده این سریال بعدها نسبت به این ژانر تغییر صد و هشتاد درجه ای پیدا نموده و مخاطب در سریال فضا: 1999 (Space: 1999) با یک قصه بدبینانه طرف به شمار میرود؛ سریالی که از سال 1975 تا سال 1977 میلادی از تلویزیون پخش شد.

5- زنگ سرگرمی (Playtime)

• کارگردان: ژاک تاتی
• بازیگران: ژاک تاتی، باربارا دنک، ریتا میدن
• محصول: 1967، فرانسه و ایتالیا
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 7.8 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 98٪

فیلم زنگ سرگرمی، شاهکار بی چون و چرای ژاک تاتی محصول سال 1967 میلادی، نه تنها دیدگاه مثبتی به آینده یک جامعه مصرف گرا دارد، بلکه یکی از لذت بخش ترین فیلم های سینمایی محسوب می شود که تا به حال ساخته شده است. داستان درباره شخصیتی به نام منسیور هولوت (تاتی) است که یک روز کاری در شهری فوق مدرن مرخصی می گیرد تا یک قرار کاری ساده را دور بزند اما سلسله حوادثی رخ می دهد که مخاطب با نقاشی های زنده ای از یک جهانی فوق پیشرفته روبه رو می شود.

تاتی به طرز تحسین برانگیزی این توضیح خیالی داخل فیلم را از صفر با هزینه و بودجه شخصی می سازد. این مسئله به او اجازه می دهد تا هر نوع نگرش و دیدگاهش را در فیلم به راحتی بگنجاند. با وجود ناهم خوانی شخصیت هولوت با محیط اطرافش، او هیچ وقت احساس تنهایی یا انزوا را احساس نمی نماید؛ چراکه او به هر جا که سر می زند، با چهره های محبت آمیز ای روبه رو می شود که او را از روزهای گذشته اش به خوبی به یاد می آورند.

جدا از معماری مدرن و تاثیری که این محصول روی مخاطب دارد، فیلم در تمامی اوضاع یک اثر گرم و رنگارنگ است. این فیلم علنا جهانیی را نشان می دهد که به معنای واقعی کلمه می توان آن را علمی-تخیلی مطلق دانست.

4- 2001: یک اودیسه فضایی (A Space Odyssey: 2001)

• کارگردان: استنلی کوبریک
• بازیگران: گری لاک وود، ویلیام سیلوستر، دنیل ریچر
• محصول: 1968، انگلیس و آمریکا
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 8.3 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 92٪

فیلم اودیسه فضایی به سه فصل تقسیم می شود: مخاطب در ابتدا با ظهور بشر روبرو می شود که یک نژاد از شامپانزه ها به وسیله شی مرموزی به نام تخته سنگ سیاه یاد می گیرند تا از انگشتان شست شان استفاده نمایند. سپس فیلم به زمانی جلوتر سفر می نماید؛ درست زمانی که انسان های اولیه با این تخته سنگ در ماه برخورد می نمایند. این شی مرموز، آنها را به ماموریت ژوپیتر راهنمایی می نماید، مرحله ای قبل از فراتر از بی نهایت که بشر را به سمت یک تکامل جدیدتر سوق می دهد.

فیلم 2001: یک اودیسه فضایی حاصل همکاری استنلی کوبریک در مقام کارگردان با آرتور سی. کلارک در مقام نویسنده است. کوبریک در آن سال ها در پی خلق یک فیلم علمی تخیلی خوب بود. فیلم 2001: یک اودیسه فضایی در زمان خود به یک اثر پیروز و پیشگو تبدیل شد؛ چراکه صحنه هایی در این فیلم علمی-تخیلی وجود دارد که به نوعی زندگی بشر را در آینده توصیف می نماید. جدا از این که کوبریک به ظاهر نسبت به هوش مصنوعی، دیدگاه مثبت و خوش بینانه ای در این فیلم نداشته، اما صادقانه ترین مکالمه فیلم در گفت وگوی یک پدر با دختر نوزادش است که حس خوش بینانه ای و امیدبخشی را به مخاطب هدیه می نماید.

3- برخورد نزدیک از نوع سوم (Close Encounters of the Third Kind)

• کارگردان: استیون اسپیلبرگ
• بازیگران: ریچارد دریفوس، فرانسوا تروفو، تری گار
• محصول: 1977، انگلیس و آمریکا
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 7.6 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 94٪

فیلم برخورد نزدیک از نوع سوم به کارگردانی استیون اسپیلبرگ، یکی دیگر از فیلم های سینمایی علمی-تخیلی درباره اولین برخورد با بیگانگان محسوب می شود. اسپیلبرگ در این فیلم کوشش می نماید تا رویکرد متفاوتی از روبروه با بیگانگان را به تصویر بکشد. کوبریک با نگاهی متفکرانه و قابل احترام به این مقوله در فیلم 2001: یک اودیسه فضایی می پردازد، در حالی که اسپیلبرگ یک کنجکاوی به نسبت بچگانه ای را به واسطه این فیلم تعریف می نماید.

داستان درباره فردی مکانیک به نام رُی (ریچارد دریفوس) است که شبی از شب ها، نورهای روشنی را در آسمان می بیند و او به واسطه تماشای نورها، الهامات عجیبی را کسب کند. به همین علت، ری به بیگانگان و سفینه های فضایی علاقه مند می شود، به گونه ای که تمام فکر و ذکرش به این مسئله معطوف شده و به همین دلیل، ری نه تنها از کارش اخراج می شود، بلکه خانواده اش هم او را ترک می نمایند. رُی طی اتفاقاتی به این باور می رسد که بیگانگان فضایی او را انتخاب نموده اند تا با خود ببرند.

حضور دانشمند دیگری در این داستان به نام کلودی لاکومب (فرانکوا تروفوت) که تجربه ای شبیه به ری دارد، قصه را مجذوب کننده تر می نماید؛ چراکه همکاران این دانشمند، از فهم حال روحی کلودی ناتوان هستند. به همین علت او نیز در پی راهی برای ارتباط با بیگانگان می شود. برخلاف فیلم E.T که حکومت و سیستم های نظامی را به یک ساختار منفی تشبیه نموده، اسپیلبرگ در فیلم برخورد نزدیک از نوع سوم، این ساختارها را تا حدودی مثبت و غیر متخاصم نشان می دهد. این فیلم از جنبه جلوه های فنی نیز اثر تحسین برانگیزی به شمار میرود.

2- آن روی دیگر دامینیک هاید (The Flipside of Dominick Hide)

• کارگردان: آلن گیبسون
• بازیگران: پیتر فرث، کارولین لنگریش، پیپا گارد
• محصول: 1980، انگلیس
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 8.2 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: -

فیلم آن روی دیگر دامینیک هاید بیشتر در ژانر عاشقانه جای می گیرد که با سفر به زمان ادغام شده است. در اوایل قرن بیست و دوم میلادی، درست زمانی که مردم توانسته اند راز جاودانگی را یاد بگیرند، فردی به نام دامینیک هاید (پیتیر فرث)، شهفرایندی است که وظیفه شغلی اش ایجاب می نماید تا زمان گذشته را رصد کند. او با قرض گرفتن یک بشقاب پرنده از همکارش، به لندن در اوایل دهه هشتاد میلادی سفر نموده تا اجداد گمشده اش را پیدا کند. او در این راستا با جِین (کارولین لنگریش)، مدیر یک فروشگاه لباس آشنا می شود که این رویداد، سرشروعی بر یک داستان عاشقانه است.

تصویرسازی زمان آینده در فیلم آن روی دیگر دامینیک هاید، بر اساس چیزی که جرمی پائول و آلن گیبسون برای فیلم نامه این پروژه نوشته اند، به طرز اعجاب آوری با در نظر گرفتن بودجه اندک این فیلم، خوب از آب در آمده است. در این فیلم با تلویزیون های هولوگرافی روبه رو می شویم و بعلاوه یک نسخه مبتدیانه ای از سیری شرکت اپل که در جهانی فیلم، سو (Sue) نام دارد. در این فیلم بعلاوه به این موضوع پرداخته می شود که سفر در زمان، در آینده تبدیل به یک امر عادی شده و برای بهبود و ارتقای بایگانی داده های تاریخی می توان از سفر در زمان به راحتی استفاده کرد. هر چند، افرادی که تن به سفر می دهند باید با عواقب تصمیماتشان در آینده نیز کنار بیایند.

رابطه های عاشقانه در چنین فیلم هایی با محور سفر در زمان، شاید مقداری ترسناک باشد اما فیلم آن روی دیگر دامینیک هاید با سفر به دهه شصت میلادی سعی دارد تا دیدگاهی خوش بینانه نسبت به این موضوع داشته باشد. در اوایل دهه هشتاد میلادی ساخت فیلم های علمی-تخیلی با موضوع نمایش پادآرمان شهر جا افتاد، اما فیلم آن روی دیگر دامینیک هاید تمام کوشش خود را می نماید تا اثری مفرح و دلنشین باشد.

1- ترون (TRON)

• کارگردان: استیون لیزبرگر
• بازیگران: جف بریجز، بروس باکس لیتنر، دیوید وارنر
• محصول: 1982، آمریکا
• امتیاز سایت IMDb به فیلم: 6.7 از 10
• امتیاز فیلم در سایت راتن تومیتوز: 71٪

تقریبا چهل سالی از اکران فیلم ترون می گذرد و با این حال، تماشای فیلم ترون پس از گذشت این همه سال هنوز همان حس طراوت گذشته را دارد. تماشای این فیلم، حس نوستالژی را در بیننده تحریک می نماید و به همین بهانه هم که شده باید مجدد این فیلم را مورد تحسین قرار داد.

فلین (جف بریجز)، نابغه علوم کامپیوتری به صورت مخفیانه وارد اینترانت شرکتی می شود که ایده بازی ویدیویی اش را دزدیده است. هسته مرکزی سیستم شرکت که در واقع یک هوش مصنوعی قدرتمند به شمار میرود، برای جلوگیری از ورود غیر قانونی فلین به سیستم، او را به جهانی کامپیوتری منتقل می نماید؛ جهانی مصنوعی که در آن نرم افزارها، از هویت زنده ای برخوردار هستند و کاربران انسانی را مثل خدا می پرستند. فلین در این جهانی کامپیوتری به انقلابی ملحق می شود تا فضای سایبری را از چنگ ام. سی .پی (M.C.P) که چیزی شبیه به یک ویروس است نجات دهد. پس از این اتفاق، جهانی کامپیوتری فیلم، به یک بهشت و آرمان شهر پر فروغ تبدیل می شود.

با یک نگاه ساده به طرح داستانی و دیالوگ های فیلم ترون می توان مولفه فانتزی موجود در این فیلم سینمایی علمی-تخیلی را به شدت تحسین کرد. بخش عمده جهان کامپیوتری داستان با استفاده از جلوه های ویژه و کامپیوتری خلق می شود. ساخت و فراوری چنین پروژه ای در دهه 1980 میلادی، فرایند به شدت زمان بر و هزینه بری برای یک فیلم لایو اکشن دانسته می شود.

در سال 1982 میلادی فیلم های علمی-تخیلی و فانتزی متعددی به مرحله اکران رسید. جدا از عملکرد ناامیدانه فیلم ترون در گیشه، این اثر همواره به عنوان یک گوهر کالت در یاد و خاطره بسیاری از طرفداران سینما نقش می بندد. با این که فیلم ترون: میراث (TRON: Legacy) به وسیله دیزنی هم نتوانست آن گونه که باید در گیشه بدرخشد، هنوز می توان از ترون به عنوان یک فیلم علمی-تخیلی مجذوب کننده یاد کرد.

با وجود این که شرکت دیزنی اعلام نموده فیلم جدیدی از ترون در دست ساخت قرار گرفته است، اما با در نظر گرفتن ایده هایی مثل متاورس که رنگ و بوی پادآرمان شهری به خود گرفته، جهانی ترون خبر از یک آینده درخشان برای فناوری می دهد که نباید با افکار مایوس نماینده پادآرمان شهر آن را نابود کرد. امضای پای کار همیشگیِ جهان کامپیوتری ترون، در افکار امیدبخشی است که به بیننده انتقال می یابد.

منبع: tasteofcinema