حزب کمونیست علیه چین - ایران 20 دانلود

از آن موقع هر سال در اول جولای سالگرد تأسیس حزب کمونیست جشن گرفته می گردد و در 23 جولای هم جلسات کنگره حزب کمونیست برگزار می گردد و تقریبا می توان گفت که جزئیات مهم ترین موضوعات مورد بحث در این کنگره و بعلاوه کمیته مرکزی حزب کمونیست راهی به رسانه ها و افکار عمومی پیدا نمی نماید. به این ترتیب می توان حزب کمونیست چین را بزرگ ترین تشکیلات سری دنیا دانست.

سال جاری در شرایطی پکن صدمین سال تأسیس حزب کمونیست را با سخنرانی آتشین شی جینپینگ، رئیس جمهوری چین، علیه غرب جشن گرفت که چالش های بزرگی پیش روی پکن قرار گرفته است. با وجود گذشت بیش از 18 ماه از همه گیری ویروس کرونا که منشأ آن در چین بود، هنوز علت انتشار این ویروس معین نیست و حکومت پکن حاضر نیست تا برای معین مبدأ شیوع ویروس از آزمایشگاه ویروس شناسی ووهان با جامعه بین المللی همکاری کند.

از طرف دیگر تنش تجاری میان ایالات متحده و چین که انتظار می رفت با ورود جو بایدن، همتای آمریکایی اش به کاخ سفید فروکش کند، همچنان مانع از تعامل دو قدرت مالی برتر دنیا شده است. در چنین شرایطی چین مانند هر سال یک جشن حماسی برای صدمین سال تأسیس حزب کمونیست برگزار کرد و تفاوت آن با جشن های سال های قبل این بود که برای نشان دادن چهره ای انسانی تر از حزب کمونیست چین، رژه نظامی در میدان تیان آنمن از برنامه جشن ها حذف شد.

چین با یک برنامه بزرگ تبلیغاتی درحال برگزاری جشن صدمین سالگرد تأسیس حزب حاکم کمونیست است.

دیوار فولادین 1.4 میلیارد چینی

شی جینپینگ روز اول جولای در میدان تیان آنمن برای حاضران سخنرانی کرد و هشدار داد که اگر دشمنان بخواهند مانع از دستیابی چین و مردمش به اهداف حزب کمونیست شوند، با مقاومت و دیوار فولادین 1.4 میلیارد چینی روبه رو خواهند شد. برنامه سخنرانی شی، نقطه اوج تبلیغات گسترده ای بود که هفته هاست رسانه های دولتی چین و حزب حاکم این کشور، مردم را برای آن آماده می کردند.

شی جینپینگ در صندلی دبیرکل حزب کمونیست و رئیس جمهوری جمهوری خلق چین چندی پیش به همراه 50 نفر از سران حزب کمونیست بار دیگر به طور نمادین سوگند وفاداری به حزب کمونیست یاد کرد. شی جینپینگ در این مراسم که حاضران، ایستاده، با مشت های گره نموده، سخنان او را تأیید می کردند، گفت: به حزب وفادار خواهم ماند و تمام عمر در این راه خواهم جنگید. آماده ام همه چیز را در راه حزب و ملت فدا کنم و هیچ گاه به حزب خیانت نخواهم کرد.

این مراسم سوگند رهبران حزب که به صورت زنده در سراسر کشور از تلویزیون و به صورت آنلاین پخش می شد، با دیگر تبلیغات گسترده حزب که با هماهنگی دولتی هفته هاست در این کشور در جریان است، همخوان بود. رسانه های دولتی چین هفته هاست که سرگرم تبلیغ برنامه هایی هستند که روایتی مورد تأیید حزب کمونیست حاکم از تاریخ چین نشان می دهند. از مدت ها قبل به مناسبت صدمین سالگرد تأسیس حزب کمونیست، در سراسر چین پرچم های سرخ رنگ به اهتزاز عایدیه اند، داس و چکش ها خودنمایی می نمایند، مراسم یادبود برپا می گردد و روزنامه ها و تلویزیون و رسانه های آنلاین به طور گسترده درمورد دستاورد های منحصربه فرد دیکتاتوری تک حزبی کمونیست گزارش می دهند.

اتحاد یا سرکوب خلق؟

فنگ جیان مای، پرفسور آموزشگاه تربیت کادر رهبری حزب کمونیست، واقع در شهر یان آن در چین معتقد است که حزب کمونیست، خلق چین را متحد کرد و آن ها را از گرسنگی و ضعف نجات داد و به سوی تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ مالی رهبری کرد. اما آنچه که حزب کمونیست چین و رسانه های این کشور که کاملا تحت کنترل حزب هستند، درباره آن نمی گویند، میلیون ها کشته ای است که مسئولیت آن متوجه حزب کمونیست چین است.

در تمامی این برنامه های تاریخی تبلیغاتی نه اثری از 15 میلیون کشته ای که سیاست جهش بزرگ به جلو در این کشور بر جای گذاشت، دیده می گردد و نه مراسم یادبودی برای آنها. جهش بزرگ به جلو تحولی اجتماعی- مالی بود که بین سال های 1959 تا 1961 در چین به اجرا عایدی. از اقدامات خودسرانه دولت که از سوی کارگزاران حزب کمونیست در جریان اصلاحات ارضی در سال 1950 و در 10 سال انقلاب فرهنگی از 1966 تا 1976 به وقوع پیوست هم سخنی در میان نیست.

موضوع دیگری که به همین میزان خط قرمز است، یادآوری و یادبود اعتراض های مسالمت آمیز دانشجویی در سال 1989 است، اعتراضاتی که رهبری حزب با قتل عام میدان تیان آنمن در روز چهارم ژوئن 1989 سرکوب و خاموش کرد. به جای این موضوعات، اما این روز ها فضای جشن و شادی بدون محدودیت در چین حکمفرماست و تشدید کیش شخصیت شی جینپینگ. لغو محدودیت های دوره ای برای ریاست جمهوری چین در سال 2018، این فرصت را به این سیاست مدار 68 ساله داد که پس از سرانجام دو دوره همچنان در این سمت باقی بماند. در ادبیات سیاسی حزب کمونیست چین و در رسانه های دولتی، او را هسته اصلی می خوانند. در هر حال آنچه مورخان بر سر آن توافق دارند، این است که او قدرتمندترین رهبر حزب کمونیست و جمهوری خلق چین پس از مائو تسه تونگ است.

اهرم پیشرفت

به گفته اورویل شل مدیر مرکز روابط ایالات متحده- چین، پایه و اساس باور حزبی پس از مرگ مائو این بود که هیچ گاه هیچ فردی، بالاتر و فراتر از حزب قرار نگیرد. شل می گوید: اما ظاهرا ریزش درون حزب به حدی بود که او گزینه دیگری جز اینکه به این طریق باعث انسجام حزب گردد، ندید.

حزب کمونیست چین براساس اطلاعاتی که خود حزب منتشر نموده، تقریبا 91 میلیون عضو دارد. عضویت در این حزب به ترقی در مشاغل دولتی و خصوصی یاری می نماید. اما تنها برترین ها، مورد اعتمادترین ها و بلندپروازترین ها از سد آزمون های پیچیده پذیرش و عضویت می گذرند. دستیابی به عضویت کامل ممکن است سال ها طول بکشد.

در چین و در همین شرایط به شدت کنترل شده هم البته انتقاد هایی به حزب کمونیست وجود دارد، اما به ندرت کسی را می توان یافت که آشکارا انتقادش را بیان کند. ترس از مجازات یا ازدست دادن شغل بسیار بالاست. استدلالی که پیوسته از منتقدان در چین به گوش می رسد، این است که چین نه به علت صندلی این کشور و مردم بلکه به علت وجود حزب کمونیست این چنین ثروتمند و قدرتمند شده و کشور و مردم چین را نباید با حزب کمونیست برابر دانست.

پرفسور فنگ جیان مای از مرکز آموزش عالی حزب کمونیست این موضوع را با عصبانیت رد می نماید و می گوید: خلق و تاریخ تصمیم خود را گرفتند: حزب کمونیست و خلق چین از هم جدا نیستند. اگر فکر کنید می توانید خلق چین و حزب را جدا از هم در نظر بگیرید، این یعنی شما هیچ چیز درباره چین نمی فهمید. حزب کمونیست بار ها و بار ها با این جمله که چین را نمی فهمند به انتقاد ها در خصوص دیکتاتوری تک حزبی کمونیستی و سیاست های آن واکنش نشان داده است. دنیل لیس، تحلیلگر آلمانی تحولات چین، این مسئله را اشتباه دانسته و معتقد است، حزب از این شرایط که هر انتقادی از حزب به معنی انتقاد از دولت و مردم تعبیر گردد، آگاهانه بهره برداری می نماید. او می گوید: به این ترتیب دچار یک دور باطل هستیم که در آن دیگر هیچ علتی برای فکرکردن به گزینه های دیگر وجود ندارد؛ چراکه با این نگاه و روایت، تاریخ تحقق یافته است.

بزرگ ترین دشمن خود

ظهور مداوم صدا های ناسازگار و مخالف در طول تاریخ کمونیستی چین اشاره به این واقعیت دارد که اعمال کنترل سیاسی، رشد مالی و توسعه زیرساخت ها لزوما و به تن هایی یک ملت دیرپا و مطیع نمی سازد. در این میان نکته مهمی نادیده گرفته شده است. آنچه جا افتاده، همان است که آدام اسمیت، اقتصاددان، به آن لقب احساسات اخلاقی داده است. اینجاست که قرن حیرت انگیز پیشرفت چین همچنان از توسعه نیافتگی و آسیب پذیری حکایت می نماید. همان طورکه در سال های گذشته بعضی چهره های سرشناس حزب کمونیست چین به آن اشاره نموده اند، این کشور دارای یک سنت تاریخی طولانی از انسان گرایی و اصلاحات است که حزب کمونیست در دهه های اخیر آن را سرکوب نموده است.

همان طورکه شی اخیرا هشدار داد: تمام کار های رسانه ای حزب باید منعکس نماینده خواست حزب باشد و از اقتدار و وحدت حزب محافظت کند. آن ها باید حزب را دوست داشته باشند هم از نظر فکری، سیاسی و عملی از حزب محافظت نمایند.

اگرچه ناظران تأکید می نمایند که سلطه پایدار، سرکوب و کنترل همه جانبه امروز شی جینپینگ بر چین از دوران حکومت مائوئیست ها بی سابقه بوده است، اما هم زمان هشدار می دهند که رسانه های غربی و فعالان سیاسی نباید اجازه دهند که حکومت چین تحت لوای این سرکوب، از پاسخ گویی فرار کند. اورویل شل می گوید: تردیدی نیست که حزب کمونیست چین از عملیات سرکوب علیه دشمنان خود استفاده می نماید.

اما این حکومت بعلاوه از ابزار های دیگری هم برای ایجاد پشتیبانی مردمی برای خود استفاده می نماید: موفقیت بیشتر، تحریک غرور ملی و حتی پاسخ گویی به افکار عمومی در درجات مختلف. سران حزب کمونیست چین همواره توصیه نموده اند که، چون تحریک کردن حزب کمونیست اقدامی خطرناک است و می تواند حتی خشم عمومی را برانگیزد، دیگران باید همه کار ها را به روش های مختلف انجام دهند تا حکومت چین بتواند چهره ای انسانی از خود به نمایش بگذارد.

در چنین شرایطی در درون حزب کمونیست اعتراض هایی مبنی بر کمرنگ شدن وجهه انسانی حکومت چین وجود دارد و به همین علت منتقدان شی جینپینگ که تداوم حزب کمونیست چین را از هر فردی فراتر و مهم تر می دانند، معتقد هستند که با ادامه این فرایند، حزب کمونیست تبدیل به بزرگ ترین دشمن خود و مردم چین خواهد شد.