بازیگر پرسابقه ای که متخصص در نقش مادران است - ایران 20 دانلود

او با فن بیان، نگاه عمیق و حسی که در میمیک خود دارد، مادران را واقعی تر نمایش می دهد. در گفت و گوی پیش رو، با بازیگر آثار به یادماندنی آپارتمان، می خواهم زنده بمانم، جنگ نفتکش ها، رعنا، دردسر والدین، آئینه، ترانه مادری و لحظه گرگ و میش همکلام شدیم.

شما نقش خود را در آثار نمایشی تکرار نمی کنید، برای این که از یک جا به بعد عادی نشوید چه کار می کنید؟

کار خودم را انجام می دهم، سعی می کنم نقشی را که به من می سپرند قابل باور بازی کنم. وقتی حس را درست دربیاوری و به نقش نزدیک باشد، قابل باور می گردد.

از میان نقش مادرانی که بازی نموده اید، کدام بیشتر به دل تان نشسته است؟

گاهی اوقات ممکن است نقشی را دوست داشته و سعی نموده باشم خوب بازی کنم اما کلیت کار درست درنیامده بنابراین جذابیت های کار کم شده و کمتر دیده شده اما در کارهای اخیرم لحظه گرگ و میش، شرم و حورا را دوست داشتم.

با وجود سختگیری هایی که برای انتخاب نقش دارید، از آئینه تا حورا چه اتفاقی در فرایند بازی تان رخ داد؟

بازیگران گاهی اوقات جهش های خوبی دارند و گاهی وقت ها هم خیر. گاهی اوقات بازیگر با یک نقش جهش معنوی کاری پیدا می نماید، مهم نیست از بیرون چگونه دیده گردد، خود بازیگر حس می نماید که چقدر توانسته پیروز عمل کند و نهایت توانایی هایش را نشان دهد.

شما سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را برای فیلم غزال از جشنواره فجر دریافت کردید ولی بعد از آن جز دو بار نامزد شدن در جشنواره، اتفاقی نیفتاد، چرا؟

بعد از آن کم کم از سینما دور شدم، چون شیوه انتخاب بازیگران و سبک کاری سینما تغییر کرد. آن سبکی که ما در سینما کار می کردیم مثل خانه خلوت، غزال، مسافران و خیلی از آثار مورد توجه آن موقع تکرار نشد. از طرف دیگر نقش مادر را به من می دادند و احساس کردم صرفاً بازی در نقش مادر برایم جذابیت ندارد بنابراین ترجیح دادم در قصه هایی که مسائل و مسائل سن مرا نمایش می دهند، بازی کنم. همین سبب شد به خاطر فیلم نامه ها و نقش های ضعیف پیشنهادی، تلویزیون را انتخاب کنم. نظرات خاصی وجود دارد که سینما صندلی دیگری دارد اما از نظر من هر کدام صندلی خود را دارند، تلویزیون بینندگان بیشتری دارد و این مهم نیست که من کجا بازی می کنم، من بازیگرم و باید جلوی دوربین بروم و به اشتباه کاری را انجام ندهم. در تلویزیون بازی کردن کار خطایی نیست چون آثار هنری فراوری می گردد و سعی می کنم بهترین را انتخاب و بازی کنم. در سینما ممکن است کار ضعیف یا متوسط داشته باشم اما در تلویزیون به خاطر حرف و حدیث هایی که وجود دارد، وسواس بیشتری داشته و سعی نموده ام با تمام توانم بازی کنم.

قبول دارید که سال هاست بعضی از کارگردان های خوب مثل رضا عطاران دیگر در این رسانه سریال نمی سازند یا بعضی به آثار نمایشی آب می بندند و عده ای آثار سفارشی فراوری می نمایند؟

کاملاً با شما موافق هستم. متاسفانه تلویزیون خیلی دولتی عمل می نماید و این ضربه زیادی حتی به هنرمندان می زند. آن هایی که سفارشی کار می نمایند، تکلیف شان تعیین است که چه بسازند و با چه آدم هایی کار نمایند، من تا حالا در آثار سفارشی بازی ننموده ام. من هم دلم برای آقای عطاران و ساخته هایش تنگ شده است، مردم احتیاج دارند که آثار طنز و مفرح از جنس او را ببینند، نه آثار سخیف را.

کار کردن در کنار پیش کسوتان کشور و جلوی دوربین کارگردان های جوان چه تجاربی برای تان داشته است؟

من با نسل قدیم کار نموده ام، البته الان جوان هستم -می خندد- با زنده یاد نعمت حقیقی، فیلم بردار و بزرگان باتجربه این حرفه کار کردم و چیزهایی یاد گرفتم، اندک اندک نسل های بعدی با دیدگاه نو آمدند و با سینمای جهان پیش می فرایند اما از نظر فناوری نمی توانند کارهای هالیوودی بسازند، البته در این حد و اندازه عالی هستند و من هم با آن ها کار می کنم.

برای فعالیت در سینمای هالیوود یا بالیوود دعوت به کار نشدید؟

دعوت شدم اما بعد در ایران با مشکل رو به رو می شدم و عواقب داشت.

یادی کنیم از می خواهم زنده بمانم ایرج قادری که سکوی پرتاب تان بود و پیشنهادها بعد از آن بیشتر به سمت تان آمد.

متاسفانه در کشور ما اگر بازیگری خوب کار کند، به خصوص اگر جایزه هم بگیرد سعی می نمایند رویش را کم نمایند برای همین خیلی جاها اگر بخواهند دعوت به کار نمایند اطرافیان اجازه نمی دهند و می گویند الان دستمزدش خیلی بالا رفته و اصلاً نمی توان به سمت اش رفت و به شیوه های مختلف نمی گذارند. یکی از دلایل کم کاری ام بعد از دریافت سیمرغ جشنواره فجر همین بود. الان هم نگاه می نمایند که کدام بازیگر فالوئر بیشتری دارد و او را انتخاب می نمایند. متاسفانه نگاه غلطی در فیلم سازی و منشأ آن تهیه نماینده است که اجازه چنین انتخاب هایی را می دهد. بعضی فیلم سازان هم چون دوست دارند کارشان بیشتر دیده گردد، این انتخاب ها را دوست دارند. صحبت من این است، آدم هایی که هیچ استعدادی ندارند و به کلاس آموزشی نرفته اند، وارد این حرفه می شوند. عده ای وارد می شوند و می گویند چه حرفه خوبی دارید و وقتی با مسائل و سختی های این حرفه از نزدیک آشنا می شوند متوجه سختی کار ما می شوند یا آدم هایی وارد این حرفه می شوند که صندلیی ندارند و بعد از چند کار خسته می شوند و می فرایند ولی در یک دوره به این حرفه خلل وارد می نمایند، کسانی هم وارد این حرفه می شوند که متاسفانه پولی از آن ها گرفته شده است. در شأن افراد نیست که پولی بگیرند و فردی را وارد این حرفه نمایند، آن ها نمی دانند چه ضربه ای به هنر مملکت می زنند.