سم کاثورن؛ از تخت بیمارستان تا مدیریت دو کسب وکار بین المللی
به گزارش ایران 20 دانلود، یک روز عصر در سال 2006، سم کاثورن در جاده ای رانندگی می کرد که پشت فرمان خوابش برد و با سرعت 104 کیلومتر در ساعت با یک تریلی تصادف کرد. بعدا فهمید که قلبش برای دقایقی از حرکت ایستاده و در محل سانحه، تشخیص دادند که او مرده است.
اما او پس از احیا به زندگی برگشت. بعد از اینکه به هوش آمد، پنج ماه در بیمارستان بود و کلی دستگاه به او وصل شده بود. یک دستش را قطع کردند. یک سال هم روی ویلچر بود. تمام تمرکز تیم توانبخشی این بود که او بتواند به زندگی نرمال برگردد و شغلش را ادامه دهد. او می گوید: اما می دانی؟ یک چیزی تغییر نموده بود. این تجربه باعث شد خودم را کشف کنم. آیا باید به شغل تمام وقتم برمی گشتم یا فرصت های دیگری آن بیرون در انتظارم بودند؟.
یک انجمن جوانان از او خواست که درباره تجربه اش سخنرانی کند. او هم قبول کرد. طولی نکشید که مدارس نیز از او دعوت به سخنرانی کردند. از یک جایی به بعد فهمید که می تواند بابت سخنرانی هایش مبلغ کمی دریافت کند.
او می گوید: همان موقع بود که فهمیدم ساختار انسان طوری است که به شنیدن قصه تمایل دارد. ما عاشق سینما رفتن و کتاب خواندن هستیم تا قصه هایشان را بشنویم و دیدم چه جالب! من یک داستان جالب دارم. ماجرا حمله کوسه یا صعود به اورست نیست. داستان یک آدم عادی که با ماشینش تصادف نموده و یاد گرفته از آن بحران عبور کند. یاد گرفتم که به شکلی موثر، داستانم را برای بقیه تعریف کنم..
اما این، سرانجام ماجرا نبود. او آن قدر در روایت داستان مهارت یافت که حالا نه فقط در زمینه ارتباطات استاد است بلکه آن را به وسیله دو سازمانی که تاسیس نموده، به دیگران آموزش می دهد: Speakers Institute و Speakers Tribe.
سم که 41 سال دارد، اجتماعات بسیاری را تحت تاثیر قرار داده و در کنار شخصیت های مشهوری مثل بیل کلینتون، میشل اوباما و دالایی لاما روی صحنه رفته و در سازمان ملل و شرکت هایی مثل گوگل حضور یافته است.
گرچه چند کتاب منتشر نموده، اما با درس و مدرسه میانه ای نداشت. او می گوید: هیچ وقت دبیرستان را تمام نکردم. هیچ وقت دانشگاه نرفتم. این یازدهمین کتابم است و این خیلی جالب است.
درس هایی از یک تصادف رانندگی
سم معتقد است که در دنیای امروز، هر سازمان یا کسب وکاری که به دنبال نفوذ است باید پشت اسمش، یک چهره داشته باشد. او تحقیقاتی درباره هزار سازمان انجام داده که بیشترین تعداد دنبال نماینده را داشته اند. این تحقیقات نشان می دهد که 8 سال پیش، 50درصد آنها، نهاد های دولتی، سازمان ها و لوگو ها بوده اند. اما حالا این رقم تنها هشت درصد است و 92درصد، آدم ها هستند. این تحولی است که او نامش را اقتصاد چهره محور گذاشته که در آن، آدم ها، آدم ها را دنبال می نمایند.
این تحول، عامل شکل گیری صنعت اینفلوئنسر ها بوده که ارزش جهانی آن حدود 18میلیارد دلار تخمین زده شده است. برند ها حالا فهمیده اند که اگر به وسیله اینفلوئنسر ها اقدام نمایند، شانسشان برای دستیابی به مشتریان هدف بیشتر است، چون این افراد با مخاطبان برند ها در ارتباطند.
سم می گوید: اگر می خواهی صدای شرکتت شنیده گردد و رشد کند، باید چهره ای از سازمانت ارائه دهی. لوگو کافی نیست. چهره، لزوما مدیر ارشد نیست. می تواند موسس، رهبر منابع انسانی یا سخنگوی رسانه ای شرکت باشد. دلیلش این است که آدم ها جذب شخصیت ها می شوند، نه لوگو یا برند و به دنبال عقاید و الگوبرداری از آن ها هستند. سم در کتاب اخیرش به نام آدم ها آدم ها را دنبال می نمایند، 12ویژگی اصلی یک رهبر سازمانی را توضیح می دهد. نکته اصلی کتاب این است که کاراکتر از کاریزما مهم تر است.
رهبران سازمانی کاریزماتیک وقتی وارد یک اتاق می شوند همه را شیفته خود می نمایند، اما این کافی نیست. سم می گوید: اخلاقیات، صداقت، ارزش ها و حقیقت نیز مهم است. اگر می خواهید مدیری تلقی شوید که ارزش پیروی داشته باشید، باید کاراکتر داشته باشید.
مشاهدات او حاکی از وجود جو بی اعتمادی در جوامع و سازمان هاست که طبق گزارش موسسه ایدلمن، کرونا باعث شده به میزان چشم گیری افزایش یابد. اخبار دروغ و اطلاعات غلطی که درباره کرونا به وسیله شبکه های اجتماعی منتشر می گردد، سلامت جهانی را به مخاطره انداخته است. او می گوید: موضوع این نیست که برندی قابل اعتماد بسازیم. موضوع این است که انسانی باشیم که مردم بتوانند به آن اعتماد نمایند و دوستش داشته باشند.
او در این راستا با چالش هایی هم روبرو بوده. سختی ماجرا، نجات از مرگ یا از دست دادن دستش نبود. او که سه فرزند دارد، می گوید: یکی از سخت ترین چالش ها در آن دوران، تصور این بود که قرار است معلول باشم و نتوانم پدر و الگوی خوبی برای فرزندانم باشم. او آن زمان دو فرزند داشت که یکی چهارساله و دیگری تنها یک ساله بود. او می گوید: آخرین باری که بابایشان را دیدند، او آن ها را با دو دست بغل می کرد و به هوا می انداخت. اما حالا من را می دیدند که با یک دست، روی تخت دراز کشیده ام.
او نگران این بود که دخترش چه واکنشی به قطع دستش نشان می دهد.
اما به گفته خودش، فرزندانش به خوبی توانستند به روال عادی برگردند و این مهارتی است که او باید در خودش تقویت می کرد؛ مهارت برگشت پذیری. او از اینکه از تصادف جان سالم به در برده شاد است و می گوید: بی نهایت شکرگزار هستم و این یکی دیگر از ویژگی هایی است که به باور او یک رهبر سازمانی باید داشته باشد. او در سرانجام به نظرسنجی گسترده ای از کارکنان سیستم بانکداری ای در میانمار اشاره نمود. از کارکنان پرسیده شده بود که ارزش اصلی سازمان چه باید باشد. 85درصد گفتند: بانکداری با متا. متا یک کلمه سانسکریت به معنی عشق و مهربانی است.
منبع: فرارو