جدال تاریکی و روشنایی - ایران 20 دانلود

به گزارش خبرنگاران، ادبیات اسطوره ای، سوای قصه های جذاب و دل نشینی که برای مخاطب دارد، حاوی نکات و پیغام هایی است که با تلنگری قوی او را به فکر فرومی برد. تئاتر اژدهاک که متن آن نوشته بهرام بیضایی است و تا 20 مهرماه در سالن اصلی مجتمع فرهنگی هنری فرشچیان روی صحنه می رود، از آن دست آثاری است که قالب و شاکله اصلی آن بر شاهنامه و اسطوره ضحاک بنا شده است ولی فرم و ساختار آن نسبت به قصه ضحاک، بسیار متفاوت است و همین تفاوت، تا لحظه آخر، مخاطب را میخکوب بر روی جایگاه می نشاند تا مدام داستان نمایش را با داستان شاهنامه مقایسه کند.

خط سیر داستانی اثر، به ویژه در دقیقه های پایانی، پر از فرازوفرودها و کشش های قابل توجه برای مخاطبان نمایش است و آن ها را به کرنش در برابر این اثر وامی دارد. اژدهاک، به دنبال این نیست که مفاهیم و پیغام ها را به اجبار و در قالب دیالوگ های گل درشت به مخاطبان بفهماند، بلکه مخاطب را با درون خود روبرو می نماید تا نقاط اشتراک و تمایز خود را با شخصیت های این تئاتر مورد آنالیز قرار دهد.

این تئاتر، روایت متفاوتی از مباحثی مثل اعتماد، همدلی، نوع دوستی و... را ارائه و نورپردازی، موسیقی و بازی روان شخصیت اصلی آن، درک این مضامین را برای مخاطب ساده تر می نماید. اژدهاک روایت متفاوتی از خیر و شر و جدال تاریکی و روشنایی است. فریاد می زند که تاریکی در وجود هر انسانی هست و انسان ها هستند که اجازه می دهند این تاریکی در روح و قلبشان گسترش پیدا کند.

تازه ترین اثر رهام بحیرایی، زیرکانه به مخاطب می فهماند که برده تاریکی شدن، از آنچه انسان فکر می نماید به او نزدیک تر است و تاریکی بیرون را کشتن، راهکار نیست، بلکه باید تاریکی را از درون کنترل کرد و مانع رشد آن شد. ضرباهنگ تئاتر اژدهاک تند است و همین موجب به هیجان آوردن مخاطبان می گردد، به طوری که چهره آن ها نسبت به اتفاقات ناگوار و آنی، مدام تغییر حالت می دهد و گاه با آهی سرد، ماجرا را دنبال می نمایند. اجرای بازیگران این تئاتر یکدست است و گریم آن ها جالب اما دیالوگ های پیچیده ای که در قالب ادبیات شاهنامه ای در طول اجرا بیان می گردد، باعث می گردد که مخاطب کمی دیرتر با شخصیت اصلی تئاتر ارتباط برقرار کند.

رهام بحیرایی، کارگردان این تئاتر در گفت وگو با خبرنگاران اظهار می نماید: محتوای اژدهاک، محتوای غریبی نیست، زیرا تکیه بر سرشت انسانی دارد و جلو بودن این نمایش از زمان خودش و طرح مسئله برای مخاطب، باعث شده که از ویژگی های خاصی برخوردار باشد.

او ادامه می دهد: اژدهاک را به خاطر طرح مسئله برای بشر، مناسب اجرا دیدم. پرسش های این نمایشنامه، مختص زمان و مکان خاصی نیست و به عبارتی دیگر، فرا زمانی و فرامکانی است.

بحیرایی اضافه می نماید: در این تئاتر، به دیالکتیکی که انسان با پیرامون خود دارد، به شیوه درست پرداخته شده و عموم جامعه می توانند پیغام آن را درک نمایند.

این کارگردان تئاتر می افزاید: اژدهاک پیش تر در شهرهای دیگر کشور نیز اجراشده اما در اصفهان برای نخستین بار روی صحنه می رود و استقبال مخاطبان نشان می دهد که توانسته تأثیر قابل توجهی بر آنان داشته باشد.