زندگینامه شهید سید مرتضی آوینی (شهید اهل قلم)
به گزارش ایران 20 دانلود، شهید سید مرتضی آوینی از شهیدان اهل قلم و هنر بود که در مهرماه سال 1326 متولد و در فروردین سال 1372 در فکه بر اثر انفجار مین به شهادت رسید.
شهید سید مرتضی آوینی از شهدای اهل قلم بود که زندگی او تا پیش از انقلاب سبک و سیاقی بسیار متفاوت داشت و پس از انقلاب شیوه دیگری را در پیش گرفت که به گفته بسیاری از آشنایان و نزدیکان او با زندگی قبل از انقلاب او تفاوت بسیار داشت. شهید آوینی کارگردان فیلم مستند و روزنامه نگار حوزه فرهنگی اهل ایران بود. در جوانی نقاشی می کرد و زندگی او همراه با هنر و ادبیات بود. به بهانه سالروز شهادت شهید سید مرتضی آوینی نگاهی به زندگینامه او نموده و با شیوه زندگی و دیدگاه او در زمان های قبل و بعد از انقلاب اسلامی ایران آشنا می شویم.
ای شقایق های آتش گرفته!
دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود دارد.
آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟!
سید مرتضی آوینی
زندگینامه شهید سید مرتضی آوینی
سید مرتضی آوینی 20 مهر 1326 در شهر ری به جهان آمد. در سال 1333 کلاس اول دبستان را در خمین به خاتمه رساند. دو سال بعد به دلیل موقعیت شغلی پدر از خمین به زنجان رفتند. از آنجا که در زنجان مدرسه ای نبود بنابراین پدر وی مدرسه ای را دایر کرد و مرتضی توانست دوره ابتدایی را در آن مدرسه تمام کند. دبیرستان خود را هم در کرمان در رشته ریاضی پشت سر گذاشت. آوینی خدمت سربازی خود را نیز در نیروی هوایی به خاتمه رساند و در سال 1344 وارد دانشکده هنرهای زیبا شد. او با مریم امینی (زاده 1336) ازدواج کرد.شهید سید مرتضی آوینی از کودکی با هنر انس داشت؛ شعر می سرود ، داستان و مقاله می نوشت و نقاشی می کرد. تحصیلات دانشگاهی اش را نیز در رشته ای (معماری) به انجام رساند که به طبع هنری او سازگار بود ولی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی معماری را کنار گذاشت و به اقتضای ضرورت های انقلاب به فیلم سازی پرداخت. مجموعه فیلم های مستند تلویزیونی او درباره جنگ ایران و عراق با نام روایت فتح شناخته شده است. به گفته بسیاری از هم دوره هایش از جمله عطا ء اله امیدوار هنرمند برجسته کشورمان، آوینی دارای نبوغ ویژه ای در فلسفه ادبیات بود. شهید آوینی به نقاشی و شعر نیز گرایش کم نظیری داشت و البته هم نقاشی می کرد و هم شعر می سرود.
او که در شروع خود را کامران آوینی معرفی می کرد، به اشعار فروغ فرخزاد، احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث علاقه داشت. به ظاهر خود می رسید، کراوات می زد، و به فلسفه غرب علاقه مند بود. آوینی بعدها با اندیشه های امام روح الله خمینی آشنا شد و در سالیان بعد به یک انقلابی بدل شد و جهت زندگی خود را تغییر داد و در سال 1358 وارد جهاد سازندگی شد و پس از زمان کوتاهی به فیلمسازی روی آورد.
آوینی روش مستندسازی اش را که هدف آن ظاهر کردن واقعیت بود مستند اشراقی نام گذاشت.
چند سال از انقلاب گذشته بود که مرتضی سیگارش را ترک کرد. دلیلی که برای این کار ذکر کرد این بود که آقا امام زمان در همه حال ناظر بر اعمال و رفتار ما هستند؛ در این صورت من چطور می توانم در حضور ایشان سیگار بکشم؟ این گونه بود که دیگر هرگز لب به سیگار نزد.
تصور نکنید که من با زندگی به سبک و سیاق متظاهران به روشنفکری ناآشنا هستم. خیر. من از یک راه طی شده با شما حرف می زنم. من هم سال های سال در یکی از دانشکده های هنری درس خوانده ام. به شب های شعر و گالری های نقاشی رفته ام. موسیقی کلاسیک گوش داده ام، ساعت ها از وقتم را به مباحثات بی فایده درباره چیزهایی که نمی دانستم گذرانده ام. من هم سال ها با جلوه فروشی و تظاهر به دانایی بسیار زیسته ام، ریش پروفسوری و سبیل نیچه ای گذاشته ام و کتاب انسان موجود تک ساحتی هربرت مارکوزه را (بی آنکه آن موقع خوانده باشم اش) طوری دست گرفته ام که دیگران جلد آن را ببینند و پیش خودشان بگویند: عجب! فلانی چه کتاب هایی می خواند، معلوم است که خیلی می فهمد... اما بعد خوشبختانه زندگی مرا به راهی کشانده است که ناچار شده ام رو دربایستی را نخست با خودم و سپس با دیگران کنار بگذارم و عمیقا بپذیرم که تظاهر به دانایی هرگز جایگزین دانایی نمی گردد، و حتی از این بالاتر دانایی نیز با تحصیل فلسفه حاصل نمی آید. باید در جستجوی حقیقت بود و این متاعی است که هر کس به راستی طالبش باشد، آن را خواهد یافت و در نزد خویش نیز خواهد یافت... و حالا از یک راه طی شده با شما حرف می زنم.
شهادت سید مرتضی آوینی
شهید سید مرتضی آوینی روز آدینه بیستم فروردین 1372 هنگامی که به همراه گروه برای فراوری مجموعه ای جدید از روایت فتح به فکه، منطقه عملیاتی والفجر مقدماتی رفته بود، بر اثر انفجار مین به شهادت رسید.هرچند که فیلم های روایت فتح تا آن موقع در میان مردم مشهور بود، اما تا آن موقع کسی نمی دانست که سازنده آن ها کیست؛ چراکه در روایت فتح و نه در هیچ کدام از فیلم هایی که او کارگردانی و تدوین نموده بود، نام عوامل عنوان نمی شد و آوینی به تصمیم خود وفادار مانده بود. شهید مرتضی آوینی تصمیم گرفته بود که دیگر چیزی که حدیث نفس باشد ننویسد و دیگر از خودش سخنی به بیان نیاورد.
گردآوری: مجله اینترنتی خبرنگاران
منبع: setare.com