هورامان جان می گیرد - ایران 20 دانلود

ایسنا: روزنامه اعتماد نوشت: منطقه هورامان، منزلگاه خودبسنده ترین قوم در ایران است. تمام آن چه زندگی شان لازم دارد را در همان محدوده سرزمینی خودشان آماده می کنند: از لباس و پارچه لباس گرفته تا کفش و مواد اولیه لازم برای تولید کفش و مانند اینها. ثبت دنیای هورامان این دستاورد را دارد که از این پس برای این منطقه به نام یک واحد سرزمینی برنامه ریزی کند تا بتوان این داشته ها و این خودبسندگی را حفظ کرد. به علاوه باید مزیت های اقتصادی و معیشتی که در پی این ثبت می آید را هم در نظر گرفت. وقتی یک مجموعه عظیم شامل ده ها روستا به ثبت می رسد در دنیا هم نسبت به یک بنای تنها بیشتر شناخته می شود. این موضوع بر تمام ابعاد زندگی ساکنان این منطقه تاثیر خواهد گذاشت؛ به خصوص بر فرهنگ و اختصاص بودجه.

ایده ثبت دنیای هورامان از گذشته در فکر ها وجود داشت، شاید از 20 سال قبل این فکریت بود که اینجا ارزش ثبت دارد اما آن چه امروز می بینیم حاصل تلاش های بی وقفه در 5 سال گذشته است. در این سال ها پایگاه منظر تاریخی - فرهنگی هورامان (زیر نظر معاونت میراث فرهنگی کشور و دفتر ثبت دنیای در معاونت میراث فرهنگی کشور) به صورت بی وقفه مشغول جمع آوری این پرونده بوده است. در همین 5 سال تجربه خوبی در زمینه تخصیص و نحوه هزینه کرد بودجه داشتیم. وقتی بودجه های استانی و کشوری می آمدند شاید به لحاظ میزان بودجه تغییر چندانی وجود نداشت اما در این سال ها تلاش برای تشکیل پرونده برای هورامان، این بودجه ها به صورت هدفمند هزینه شدند. در نظر بگیرید که قبلا به یکی از شهرداری های منطقه بودجه ای تخصیص می دادند که کل آن خرج آسفالت می شد اما وقتی نقشه هدفمندی به وجود آمد، مجریان هم قرار شد بر اساس همین نقشه پیش بروند. استاندار، معاونان استاندار، اداره میراث فرهنگی و … هر پولی که تخصیص می دادند در جهت و راستای همین برنامه بود.

یکی از عظیمان می گفت: در کشور ما پول کم نیست، برنامه و مدیریت کم است. برای همین این برنامه داشتن سبب شد بودجه ای که بدون تغییر قابل ملاحظه ای نسبت به قبل می رسید، در اجرا خودش را خیلی خوب نشان دهد. در حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، یکی از شاخص ترین ویژگی های هورامان حوزه گردشگری است. اگر تعداد بوم گردی های استان کردستان را به صورت کلی در نظر بگیرید، شاید 90 درصدشان در هورامان متمرکز باشند. این یعنی برندسازی (از نقاطی که با همان بودجه ها مورد حمایت و بهبود قرار گرفت.) کسی که می داند قرار است این منطقه ثبت دنیای شود بیشتر به سوی تاسیس بومگردی سوق پیدا می کند. همین حالا خوشبختانه تلاشی در جریان است که از کولبران شناخته شده منطقه پشتیبانی شود تا به سمت راه اندازی بومگردی متمایل شوند و یکی از مسائل منطقه هم حل شود. این نتیجه کار هدفمندی است که پشتیبانی میراث فرهنگی و استانداری را دارد. این فرصتی است که آن را تبدیل به یک جهت معیشتی مناسب برای منطقه کرده ایم. به علاوه از زمانی که به خاطر وجود برنامه مدیریتی دیگر اجازه ساخت و ساز با مصالح غیر متناسب با بافت معماری منطقه داده نمی شود، همان مصالح بومی مورد استفاده قرار می گیرند و به جای مثلا واردات سنگ های تزئینی، از مصالح خود منطقه استفاده می شود. کسانی که با چنین مصالحی می توانند کار کنند معماران خود منطقه هستند؛ معماران و چوبکارانی که پیش از این داشتند بیکار می شدند. این هنرهایی که گاه با ورود نیروهای غیر بومی ساخت و ساز داشتند به دست فراموشی سپرده می شدند، در حال احیا هستند.