مقبره باز شکاری شاه عباس صفوی یا همان گنبدباز، عکس - ایران 20 دانلود

وقتی از سمت اصفهان و یا کاشان از پیچ و خم جاده رهایی می یابی، گنبدی بر روی نوک یک کوه مشرف بر شهر نطنز خود نمایی می نماید. این گنبد که به گنبد باز معروف است، مقبره باز شکاری شاه عباس صفوی، شاه مقتدر و عظیم ایران در زمان صفویان است که پایتخت حکومتش شهر اصفهان بوده است.

بر تخت گاهی دایره مانند از سنگ لاشه به قطر تقریبی 10 متر و بلندی 80 سانتی متر الی 3 متر بر قله کوهی که بلندی آن از سطح اطراف در حدود 2 هزار متر است، گنبدی آجری و 8 ضلعی بنا نهاده اند .آن چنان که لبه پرتگاه تا جرزهای گنبد در حدود 1 متر فاصله دارد و این بنا که از آجر و ملات گچ ساخته شده، ابعاد هر یک از اضلاع هشت ضلعی آن 3 و قطر پی 1،8 متر است.

داستان گنبدباز

درباره ساختن این گنبد و وجه تسمیه آن داستانهایی چند بین مردم رواج دارد که به مرور زمان جنبه افسانه آمیز آن ها بر حقیقت پیشی گرفته است.

در کتاب زندگانی شاه عباس اول تألیف نصرالله فلسفی به وجه تسمیه این مکان چنین اشاره شده است که شاه عباس برای شکار بیشتر به گیلان و مازندران و گرگان و خراسان و برای شکار پرندگان، به اطراف اصفهان و کاشان مثل لنجان و نطنز می رفت.

شاه به شکار پرندگان علاقه زیادی داشت و صید پرندگان بیشتر به وسیله بازهای شکاری صورت می گرفت و همه سال حکام ولایات از هرجا بازهای شکاری فراوان برای او می فرستادند.گاهی فرستادگان مخصوصش از کشورهای بیگانه مانند روسیه و ترکستان بازهای شکاری جَلد و چابک به ایران می آوردند.

یکی از بازهای شکاری شاه عباس بازی بود معروف به باز لَوَند که به علت جَلدی و چالاکی اش به این نام خوانده می شد.

شاه عباس صفوی، این باز بی باک چابک را از سایر بازها بیشتر دوست می داشت و بر حسب اتفاق، در سال 1001 هجری قمری، هنگامی که از اصفهان به قزوین می رفت، باز لوند در نزدیکی محله قصبه نطنز مرد و شاه به علت علاقه فراوانی که به این باز داشت فرمان داد تا برفراز کوهی برجی به یادگار آن بنا کردند و این برج که هنوز پا برجا است به گنبد باز معروف است.

داستان دیگری که بسیار در نطنز درباره گنبدباز نسل به نسل در خصوص آن گفته می گردد داستان نجات دادن جان شاه عباس صفوی توسط باز لَوَند است و داستان به اینگونه روایت می گردد که روزی شاه عباس صفوی برای ییلاق به نطنز رفته بود و قصد میکند تا از کوهی که امروز به نام گنبدباز شهرت گرفته بالا برود، شاه عباس صفوی بعد از رسیدن به میانه کوه تصمیم میگیرد تا از آبی که در کوه جاری بوده است بنوشد اما باز از این کار شاه عباس صفوی ممعانت می نماید و ظرف آب شاه عباس صفوی را بر روی زمین می اندازد و این کار چند بار تکرار میگردد و در نهایت شاه عباس صفوی دستور میدهد تا سر باز را بزنند و از خوردن آب منصرف می گردد و به بالا رفتن از کوه ادامه میدهد اما بعد از رفتن مسافتی متوجه می گردد که در آب جاری شده بر روی کوه، ماری عظیم و سمی مرده است و باز به همین دلیل مانع خوردن آب میشده و برای همین دستور میدهد تا مقبره ای برای او بر روی کوه بنا نمایند و نام او را گنبدباز می نامند.