تازه ترین سروده علیرضا طبایی برای ایران
به گزارش ایران 20 دانلود، دستان مرزساز، جدا باد! نام تازه ترین سروده علیرضا طبایی برای ایران است که این روزها سالگرد تولد 72 سالگی اوست.
متن این شعر که در اختیار خبرنگاران نهاده شده در پی می آید.
دستان مرزساز، جدا باد!
این طرح گربه نیست!
این طرح خانه ای است به شکل شیر
شیری نشسته بر سر دروازه های شرق
این خانه، خاستگاه اَبَرمردان
این خانه زادگاه سران است
مردان مرد؛ رستم و ستار و سورنا
با آرش و مصدق و کاوه، رییسعلی...
این خاک، گاهواره شیران است
ما یک قبیله ایم؛
کرد و بلوچ و آذری و فارس، ترکمن
خوزی و گیل و مازنی و لر...
ما از تبار کورش و ساسانیم
ما یک عشیره ایم
با هم برابریم و برادر...
در هم تنیده، داده به هم پشت
ما وارث شکفتگی و دانش
ما ساکن همواره ایران
ـ ایران آریایی آباد و سربلند ـ
انگشت های با همِ یک مشت
انگشت های درهم و پیوسته
خاموش باد بانگ شغال و جغد!
دستان مکر و تفرقه، دستان مرزساز
از آستین هرکه برآید، بریده باد
آذر 95 ـ تهران
مروری بر زندگی و آثار علیرضا طبایی به مناسب سال روز تولدش
علیرضا طبایی زاده 14 آذر 1323 در شهر شیراز است. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشته ریاضی به خاتمه برد و در همان دوران، مقام اول ادبیات و روزنامه نگاری را در سطح آکادمی های کشور کسب کرد.
سرایش شعر و همکاری با مطبوعات را از همان زمان شروع کرد و اولین شعرش در سال 1337 در مجله سپید و سیاه منتشر شد. پس از آن ، دیگر آثارش در صفحات شعر روزنامه ها، مجلات هفتگی و ماهنامه های ادبی از جمله : سخن، نگین، رودکی، فردوسی، تهران مصور، امید ایران، زن روز، اطلاعات هفتگی، اطلاعات بانوان، کیهان، پیام امروز و... به چاپ رسید.
اولین مجموعه شعرش با عنوان جوانه های پاییز در تیرماه 1344 منتشر شد که چهره هایی چون دکتر پرویز ناتل خانلری ، شمیم بهار و فریدون مشیری بر آن نقد نوشتند.
او در ادامه به سرودن آثاری چون شعری برای ویتنام (مجله فردوسی ـ بهمن 1344) و حماسه ای برای قاره سیاه (مجله فردوسی ـ 1346) و... پرداخت. شعر ویتنام او، بویژه ، مورد استقبال نهاده شد و به زبان های مختلف ترجمه و منتشر شد. همچنین از سوی سازمان ها و تشکل های بین المللی دفاع از حقوق بشر مورد تقدیر نهاده شد .
طبایی در نیمه اول سال 1347 برای ادامه تحصیلات دانشگاهی راهی تهران شد و تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد در رشته ادبیات دراماتیک به خاتمه رساند. او تا امروز در این شهر اقامت گزیده است .
چندماه پس از ورود به تهران، مسوولیت اداره صفحات شعر مجله جوانان امروز را عهده دار شد و در طول 14 سال ، با انتشار شعرهای شاعران جوانی که پایگاهی برای عرضه آثار خود نداشتند، بسیاری از شاعران مستعد آن روزگار و صاحب نام امروز را به جامعه ادبی معرفی کرد. همچنین مدتی سردبیری فصلنامه هنر را نیز بر عهده داشت .
طبایی از سال 1348 به ترانه سرایی روی آورد و طی چند سال، پیروز به خلق ترانه های مشهور و ماندگاری شد که توسط خوانندگان مطرح ایرانی اجرا شده اند. از شاخص ترین این ترانه ها می توان به طلسم آرزوها، کوچه میعاد، عشق تو نمی میرد، تنها با گل ها، شهر فرنگه چشمات، مرد سرگردان، یاد آن شب ها، دختر دریاها، آسمان آسمان، نگاهم با نگاهت قصه ها داره و... اشاره نمود. البته بعد از چند سال به دلیل فضای حاکم بر کار ترانه سرایی، دیگر اقبالی به ادامه این راه نشان نداد.
او در زمینه نقد شعر هم فعال بوده و تاکنون بر آثار چهره هایی چون نیما یوشیج، سهراب سپهری، محمد زهری، اسماعیل خوئی ، نوذر پرنگ و... نقد نوشته است . علاوه بر این مقالات متعددی در زمینه شعر در بسیاری از نشریات تخصصی منتشر نموده است .
طبایی در کنار فعالیت های ادبی و مطبوعاتی ، سال ها به امر آموزش ادبیات فارسی در دبیرستان علامه حلی تهران و بعضی از مراکز آموزشی دیگر پرداخت.
از این شاعر تا امروز این مجموعه های شعر منتشر شده است:
ـ جوانه های پاییز سال 1344 ، انتشارات پیروز تهران
ـ از نهایت شب سال 1350 ، انتشارات بامداد تهران
ـ خورشیدهای آن سوی دیوار سال 1360، انتشارات توس تهران
ـ شاید گناه از عینک من باشد سال 1385 ، انتشارات آیینه جنوب تهران (این مجموعه به عنوان کتاب سال ، برگزیده جایزه شعر خبرنگاران شد.)
ـ مادرم ایران سال 1391، انتشارات شادان تهران
ـ تندر اما ناگهانی تر سال 1392، انتشارات آوای کلار تهران.
منبع: خبرگزاری ایسنا