اگر دنبال ماجراهای عجیب و غریب هستید این گزارش را بخوانید! ، نادرترین اتفاق در تاریخ بشر ؛ ناپدید شدن دسته جمعی اهالی یک دهکده - ایران 20 دانلود

به گزارش خبرنگاران، اما در این میان مکانی روی کره زمین وجود دارد که مردم آن بدون هیچ علت منطقی و حتی کوچک ترین نشانه ای ناپدید شده اند و کارشناسان هیچ توجیه قانع نماینده ای برای آن ندارند؛ دهکده ای به نام دهکده آنجیکونی؛ منطقه ای که مردم آن بدون اینکه هیچ اثری از خود بر جای بگذارند از نظرها ناپدید شدند و تا مدت ها بعد از آن حادثه حتی یک نفر از آنها دیده نشد.

دریاچه آنجیکونی یکی از معدود دریاچه هایی است که در مسیر رودخانه کازان قرار گرفته است. این دریاچه در منطقه کیوالیک و شمال کانادا واقع شده و ساحل آن پوشیده از تخته سنگ های بزرگی است که قسمتی از آن بخش غربی شهر چرچیل را تشکیل می دهد. در سال 1930 خبرنگاری از مانیتوبا- یکی از شهرهای کانادا- از وجود دهکده ای که تمامی ساکنان آن بومیان منطقه آنجیکونی بودند، اطلاع داد.

اسکیموهای دهکده آنجیکونی اگرچه با دنیای بیرون ارتباط چندانی نداشتند اما همواره از بازرگانانی که کالای اصلی مبادله آنها پوست گران قیمت حیوانات بود و هرازگاهی از آن منطقه رد می شدند با آغوش باز پذیرایی می کردند. اما در یکی از شب های سرد زمستانی ماه نوامبر، همان سالی که خبر کشف این روستا در همه جا پیچید، اتفاق عجیبی رخ داد.

جو لابل، یکی از بازرگانان سرشناسی که همه مردم روستا او را می شناختند زیر نور ماه کامل با چشم انداز ای باورنکردنی روبرو شد. تمامی 2هزار ساکن روستای اسکیمونشین آنجیکونی بدون اینکه ردپایی از خود بر جای بگذارند ناپدید شده بودند. لابل در آن شب سرد وارد دهکده آنجیکونی شد اما فضای دهکده مثل همواره نبود؛ نه از هیاهوی بچه ها خبری بود و نه از پیرمردهای دهکده که همواره به استقبالش می آمدند و به او خوشامد می گفتند. او در ابتدا با خود اندیشید که شاید سرمای هوا موجب شده هیچ کس از کلبه اش بیرون نیاید اما روستا آن قدر سوت و کور بود که صدای پیچیدن باد در فضا به گوش می رسید.

مرد بازرگان هرچه به دور و بر روستا چشم انداخت هیچ یک از اهالی را ندید. در یکی از خانه ها را زد اما هیچ جوابی نشنید. آرام در را باز کرد، وارد خانه شد و نگاهی به دور و بر خانه انداخت. شاید کسی را ببیند اما از هیچ کسی خبری نبود. ناگهان در گوشه ای از خانه چشمش به تکه پارچه ای افتاد. توجه اش جلب شد و نزدیک تر رفت، خم شد و آن را برداشت. پارچه ای که در دستش گرفته بود یک پیراهن نیمه دوخته بود که سوزنی به درون پارچه فرو شده بود اما به طور کامل از آن رد نشده بود.

ناگهان صدایی به گوشش رسید. هراسان از خانه بیرون آمد و خوب گوش هایش را تیز کرد. انگار که صدای سوختن چوب بود. جلوتر رفت و از دور کورسوی آتشی نیمه افروخته که گرمای خاکسترش باعث می شد تا هیزم های خشک شده صدای سوختن بدهند، به چشمش خورد. بازرگان خشنود از اینکه بالاخره یک نفر در این روستا پیدا شده شتابان به سمت آتش رفت اما هرچه نزدیک تر می رفت و چشم هایش بیشتر جست وجو می کردند اثری از هیچ کس نمی دید. روی آتش، کتری آب جوشی قرار داشت که هنوز در حال جوشیدن بود اما خبری از اهالی روستا نبود.

تماشا این منظره ها در آن شب تاریک واقعا دلهره آور بود. با اینکه لابل حسابی ترسیده بود اما حس کنجکاوی اش مانع از خروج او از روستا می شد. به خاطر همین باز هم به گشتن ادامه داد و به تمام آلونک های روستا سرک کشید. نکته جالب اینجا بود که در بیشتر آنها آذوقه های زیادی دیده می شد که به نظر می رسید بدون اینکه دست خورده باشند در همان جا رها شده اند.

او اطراف روستا را به دقت وارسی کرد اما هیچ جای پایی میان برف ها به چشم نمی خورد، انگار اهالی روستا بال درآورده و پرواز نموده بودند. او با تماشا این چشم انداز مطمئن شد که مردم روستا به طور ناگهانی از دهکده رفته اند اما اینکه چه چیزی موجب شده آنها به این سرعت منطقه را ترک نمایند جای سؤال داشت.

یک اتفاق عجیب

قلب بازرگان پیر به شدت می تپید، دیوانه وار میان برف ها آغاز به دویدن کرد و به سرعت خود را به اولین جایی رساند که می توانست از آنجا پیغامی برای پلیس سواره نظام کانادا مخابره کند. لابل هر آنچه را که دیده بود فورا به پلیس گزارش داد و مقامات مسؤول هم بی درنگ دستور تحقیق و آنالیز را در خصوص اینکه چه بلایی بر سر ساکنان آنجیکونی آمده صادر کردند. آنچه گروه تجسس در جریان تحقیقات به دست آوردند باورکردنی نبود.

در گورستان روستای آنجیکونی تمامی قبرها کنده شده بود و هیچ جنازه ای هم در آنها دیده نمی شد و عجیب تر از آن، این بود که زمین اطراف قبر مثل سنگ سفت و محکم بود و به هیچ عنوان نمی شد آن را کند. اما اینکه چه چیزی یا چه کسانی توانسته بودند این زمین سخت و سرد را بشکافند رازی است که همچنان سر به مهر مانده. درهرحال زمانی که ماموران مشغول تحقیق بودند ناگهان نور آبی رنگی در آسمان شب نزدیک افق آغاز به درخشیدن کرد. به گفته شاهدان، نوری که آنها دیده بودند، نور قطبی نبود چون از رنگ و اندازه روشنایی معین بود که حالتی غیرطبیعی دارد. این نور به تدریج از برابر چشمان شاهدان دور و بعد هم ناپدید شد.

عنوان

سؤالی بدون پاسخ

بعد از این حادثه اگرچه مسأله ناپدید شدن اسرارآمیز اهالی روستای آنجیکونی تا به امروز حل نشده به جای مانده و همچنان رازی سر به مهر است، کارشناسان مختلف تحلیل های گوناگونی بر سر این موضوع ارائه نموده اند، بعضی از آنها بر این باورند که این حادثه توجیه علمی دارد.

در این میان کارشناسان و بومی شناسان در خصوص اینکه دقیقا اندازه جمعیت روستای آنجیکونی چقدر بود اتفاق نظر ندارند و بعضی از آنها بر این باورند که تنها 30نفر در آنجا ساکن بودند و بعضی دیگر ادعا می نمایند که افراد بیشتری نزدیک به 2هزار نفر در این روستا زندگی می کردند. در سال های اخیر پلیس سلطنتی سواره نظام کانادا طبق تحقیقاتی که روی پرونده های گذشته روستای آنجیکونی انجام داد، گفت که عزیمت دسته جمعی ساکنان روستایی نسبتا بزرگ در مدتی کوتاه به هیچ عنوان امکان پذیر نیست.

از طرفی دیگر یک سال بعد از ناپدید شدن اهالی روستا، مامورانی که مسؤول تحقیق روی پرونده آنجیکونی بودند کل داستان را نادرست شمردند. اگرچه بعدها گروه تجسس گفت که در روستا اشیایی یافته اند که نشان از رها شدن ناگهانی آنها بوده، به نظر آنها وجود چنین علائمی ممکن بود برای آنهایی که برای اولین بار روستا را در چنین وضعیتی می تماشاد غیرمنتظره باشد؛ اما این موضوع نمی تواند علت ترک ناگهانی روستا باشد. در سال 1976 گزارش مجله فیت هم با انجام تحقیقات لازم نتیجه ای مشابه با گروه های تجسس قبلی داشت.

اگرچه پلیس کانادا در آخرین نتیجه گیری خود ناپدید شدن دسته جمعی اسکیموهای آنجیکونی را دور از فکر خواند اما نام روستا را در گروه روستاهای افسانه ای قرار داد و فرانک ادواردز در کتاب عجیب تر از علم داستانی در خصوص این روستا نوشت و نام این دهکده افسانه ای را بیش از پیش بر سر زبان ها انداخت؛ دهکده ای که ساکنانش یکباره ناپدید شدند!